English
102 2017 CBC Massey Lectures call for a new spirit of human rights
(news.ca.bahai.org)
The Massey Lectures began in 1961, were named for Vincent Massey, former Governor General of Canada, and feature distinguished Canadian thinkers exploring key issues of the day, through a series of radio broadcasts. Past Massey lecturers include such distinguished individuals as Martin Luther King Jr., Margaret Atwood and Stephen Lewis. Akhavan’s lectures are distinguished by a more personal format, which includes storytelling and reflection on pivotal moments in his life. Hugh Segal, retired Senator and Master of Massey College, commented that the lectures demonstrate that human rights is about lived experience. In the book, Akhavan uses personal examples to show how feeling injustice helps motivate someone to fight for justice. “Feeling injustice is an intimate experience,” he says. “It’s an emotional and spiritual connection with the suffering of others.” His first lecture “The knowledge of suffering” recalls a pivotal moment in his life in which he felt the effects of injustice: the execution of 16-year-old Mona Mahmudnizhad, an educator of children and a defender of human rights, on June 19, 1983 in Shiraz Iran for her Bahá’í beliefs. At the time of her death, Akhavan was also 16. “This was not a passing sound bite in the television news, an unfortunate event in a distant place, an abstract victim soon to be forgotten,” he writes. “This was an intimate, lived experience; it sliced through my complacency like a knife.” “Mona’s death changed everything,” he writes. “I would never be the same person again.” Mona’s death, as well as hearing of the deaths and suffering of close Bahá’í friends at the hands of the Iranian government, inspired Akhavan to study international human rights law at Harvard University. He also made the decision that rather than “defining success by the trappings of status and wealth,” he would try to fulfill Mona’s last wish that youth should arise to serve humanity. Akhavan became the youngest-ever war crimes prosecutor at the age of 26. When asked about how the Bahá’í Faith shaped his life and work, Akhavan says that Mona and others in the Bahá’í community have taught him that leadership is by example and that faith consists of “fewness of words and abundance of deeds.” “This is the essence of what I’m trying to convey in these lectures,” he says. “The world doesn’t need more talking, the world needs people who are going to rise up and champion the cause of human rights.” While the first lecture of the book focuses on Akhavan’s formative experiences as an Iranian Bahá’í, he says that Bahá’í ideals shape all five lectures. Some of the principles that he sees as key to his thinking are the oneness of humankind, and the essential nobility of human beings, “that basic assumption that we are not incorrigibly selfish and aggressive creatures, that there’s a duality to human nature, and that the purpose of civilization is to unlock the potential that exists within us.” Akhavan sees a deep-rooted conviction in the oneness of humankind as the antidote to extreme violence and an important component of a culture of human rights. “If we do not create a deep-seated conviction in the oneness of humankind, then we will have a kind of superficial veneer of civility, but underneath the forces of greed, hatred and violence are lurking and in times of political turmoil they will come to the surface,” he says. He notes that these dark forces appeared in Rwanda during a time of economic hardship preceding the genocide, and that now in Western countries “the spectre of Neo-Nazis and white supremacists and the possibility of violence and race wars” show that perhaps ideals of equality are not as deeply held as some might imagine them to be. He also says that it is necessary for an intellectual understanding of the interdependence of all people to be accompanied by a motivation to act. Akhavan says that the reality that we are one people inhabiting one planet is not some “naïve feel good ideal,” rather it’s a “hard and painful reality,” as can be seen through an analysis of a host of global issues such as climate change, economic stability, migrant flows, the control of organized crime, or the spread of disease. To go beyond an intellectual understanding of the common humanity of all people requires the creation of a culture that “uncaps our spiritual potential, rather than a culture that breeds selfishness and aggression,” says Akhavan, who explores this topic in further detail in his last lecture “The spirit of human rights.” “We’ve created the idea that we will achieve progress through unbridled consumption, through the glorification of greed,” Akhavan adds, “And now we somehow want to reconcile that culture of greed and self-indulgence with a culture of human rights and the two are on a collision course.” He believes that humans have a choice about the type of culture that is fostered, since they are capable of both selfishness and selflessness, polar opposite qualities that Akhavan has seen firsthand in his work. “I have encountered everything from war criminals and suicide bombers to survivors of genocide and people who have sacrificed their lives fighting for justice and human betterment,” he says. “When you see these extremes you realize that we’re capable of both radical evil and radical nobility.” In striving to comprehend what makes people choose to participate in acts of unspeakable evil, Akhavan is heartened by the fact that mass atrocities such as ethnic cleansing in Yugoslavia or the Rwandan genocide were not inevitable. “I try to dissect and expose the anatomy of mass violence by showing how artificial it is, how the mass atrocities that we witness in the world are not like a natural disaster, like an earthquake or a tsunami, they are manmade disasters, they are the result of political choices, and it actually takes tremendous amounts of planning and preparation to rip multi-ethnic societies apart,” says Akhavan. He notes that for mass atrocities to occur, the masses need to be subject to hate propaganda, and that they need to be organized and mobilized. Since the great evils of our time are in a certain sense predictable, they are therefore preventable, according to Akhavan. This gives human beings the choice to choose a different path. The 2017 CBC Massey Lectures will be delivered in front of live audiences in a cross-Canada tour, between September 13 and October 4, 2017. The Lectures are published as a volume, In Search of a Better World, published by House of Anansi Press. They will be broadcast on CBC IDEAS between November 6 – 10, 2017.
91 Service is a path to more united communities
(news.ca.bahai.org)
Colibri started its work in 2012 as a small group of friends dedicated themselves to learning more about the social reality of newcomers in the GVA. Following a process of learning about how to support newcomers, they quickly found that the form of an “English Corner” – a facilitator, a formally arranged space, a weekly theme on some aspect of community life, and activities planned by the group outside of the weekly meeting, was the most productive in helping newcomers overcome barriers to participation in community life. Simon Grandy, Executive Director of Colibri, explained that when they investigated why people were coming to the English Corners, they found, overwhelmingly, that participants replied: “I come to make new friends”. By focusing on generating meaningful conversations and social action, Colibri’s English Corners have created spaces where service opens up a path to building closer-knit, harmonious communities. Colibri’s approach is to systematize the development of the human resources required to help the English Corners flourish, and to facilitate the learning process that ensures the increasing efficacy of the program. The organization has grown well beyond the small group of friends that started this work five years ago, and it now has about 10 full-time and 15 part-time staff. It has retained its initial focus on empowering newcomers to participate in community life. Colibri attributes its ability to grow in complexity while retaining its original purpose on its “transparent and evolving conceptual framework”. Some of the key concepts shared by Colibri on its website, inspired by principles of the Baha’i Faith, are that “the highest expression of an individual is to be a source of social good”, “a process of action must be informed by the consciousness of the oneness of humanity”, “justice guides collective decision-making and demands universal participation”, “human nature is both spiritual and material”, and that “knowledge is central to human existence”. These concepts shape not only their approach and methods but also the content of the English Corner conversation themes. For example, one week a group may look at collective decision-making, and another, they may reflect together on how they can each become a greater source of social good. Far from just a place to increase language proficiency, Colibri’s English Corners have fostered community and social cohesion among diverse participants.
127 THE WINNER IS THE LANCER
(bangaloremirror.indiatimes.com)
Spotting a Khakhi-clad personnel of the Karnataka State Reserve Police whenever there is a major protest or even during routine departmental chores might be a common sight these days. But a lesser known fact is that the state reserve fold boasts of a glorious military lineage. Cut to the past - about a century to strife-ridden battle fields of World War I – we will find the Mysore Lancers charging on their steeds liberating cities from the German and Austrian troops and rescuing and saving spiritual leaders from being crucified by the Ottoman Turks. The mounted force of Mysuru from which the present day Karnataka State Reserve Police (KSRP) evolved, galloped on battlefields of Egypt, mountan slopes of Sinai, Syria Palestine and was an integral component of the Allied forces (UK, Russia, France and US) that shaped the fate of the modern world. A key military conquest of the Lancers unravelled at the port city of Haifa in modern Israel on September 23, 1918. The Lancers were entrusted with the responsibility of breaching the German and Turkish artillery to rescue Abdu’l –Baha (in pic) the leader of the Baha’I faith. To commemorate this feat, a ceremony is being organised at Teen Murti Bhavan in New Delhi on September 20 where the KSRP will get an opportunity to bask in the glory of their predecessors. The battle of Haifa is one of the bravest conquests from the first world war by the Indian troops. The Mysore Lancers charged into the city after the Turkish commanders threatened to crucify Abdu’l –Baha. It was the Indian troops from Mysore and Jodhpur along with Hyderabad that liberated Haifa. It was the Mysore lancers who rescued Baha and ensured his safety,” said Nazneen Rowhani, Secretary-General, National Spiritual Assembly of Bahais in India. Baha was the leader of the Bahai faith, which originated in Iran and that follows the teachings of their prophet Bahaa’u’llaah. India has two million Bahai followers, which is the largest congregation of the community anywhere in the world. The Battle of Haifa The military despatches of the British commanders from the WW1 warfronts in Egypt, Israel and Palestine from 1916 to late 1918 are littered with mentions of the valour of Indian soldiers, especially lancers from Mysuru, Jodhpur and Hyderabad. In one such episode during the fag end of the Sinai-Palestine siege of WW1, in General Sir Edmund Allenby’s war dispatches, the Imperial Cavalry consisting of troops from Mysuru and Jodhpur were ordered to liberate the port city of Haifa and free Abdu’l Baha held captive by Ottoman Turks on September 23, 1918. Allenby states that The Turkish troops along with their allies the Germans and Austrians had strategic artillery and mounted machine gun positions along the slopes of Mount Carmel and River Kishon about two miles from Haifa. “It was one of the most important missions handed over to Indian troops during WW1. The Mysuru lancers charged down the slopes of Mount Carmel and headed straight to rescue Baha and his family. Jamal Pasha, a Turkish commander had ordered him to be crucified,” said Major Chandrakant Singh, Secretary, Indian War Veteran Association (IWVA). Some of the Mysuru lancers whose names featured in the British despatches from Allenby and Lieutanant Generals JG Maxwell and A Wilson during the entire WW1 Palestine operation include Risaldar Lingaraj Urs, Jamadar Abdul Gaffar, Daffadar Balaji Rao Sustay, Sowar Venkat Rao Itapay and Risaldar Subbaraj Urs. Lingaraj Urs was killed in action during the final phase of the operation on October 26, 1918 and Allenby has made a mention of his death in his despatch. “Over 400 soldiers from the erstwhile Mysore Regency force including the Lancers have fought in the first World War,” R Rajanna, Head, Department of History, Mysuru University, said. The lancers also took 1,350 prisoners and also dismantled at least 17 machine gun points. According to a BBC report, as many as 1.3 million Indian soldiers fought in WW1 and atleast 74,000 were killed in action. From Mysore Lancers to KSRP Post-Independence, on January 26, 1950, the Mysore state troops took part in the Republic Day celebrations at Bangalore and Mysuru and declared allegiance to the Indian Union. The station commander of the Mysore state troops took over the command and administration of Mysore Maharaja’s personal Infantry and body guards as the Chief Commandant. The Mysore state troops had three main cavalry units. The troops were later divided into a mounted and dismounted company in February 1951. Both these companies were later integrated with the Mysore Armed Reserve Police under the Police Act under an Inspector-General of Police rank officer. “It was renamed Mysore Armed Reserve Police. The Palace Guards were placed under the command of the District Superintendent of Police. In 1972, the Mysore Reserve Police force officially became the Karnataka State Reserve Police,” Bhaskar Rao, Additional Director General of Police, KSRP. He also added that the KSRP has a sanctioned strength of 14,000 personnel in 14 battalions and two training schools in the state. The KSRP is being honoured in the national capital as part of the commemoration event organised by India foundation at the Nehru Memorial Museum and Librar y. PM Modi’s recent Israel visit has brought the spotlight back on the valour of Indian troops who laid down their lives in WWI. A series of events is being planned to commemorate them starting this September upto next year, the centenary anniversary of the battle of Haifa, in India, London and Tel Aviv.
88 Iran: PEN warmly welcomes the release of Mahvash Sabet
(www.englishpen.org)
In March 2008, Sabet was the first of the group to be arrested. The six others were arrested in May, and Sabet and her co-defendants were held for twenty months without charge. Their trial finally began on 12 January 2010, on false charges including espionage, propaganda against the Islamic Republic and acting against the security of the country. Five months later, on 14 June 2010, each of the defendants was sentenced to 20 years’ imprisonment, after six brief court sessions characterised by their lack of due legal process. These sentences were later reduced to ten years each, after a delayed application of the 2013 penal code to the case. They never received official copies of the original verdict or the ruling on appeal despite repeated requests. Mahvash Sabet began writing poetry in prison and a collection of her prison poems, adapted from Persian by Bahiyyih Nakhjavani, was published in the UK in April 2013 (George Ronald Publisher). As Nakhjavani described in the introduction to the collection, ‘her poems allowed her to speak when words were denied, to talk when no one was listening to her.’
135 Iranian Baha’i Leader Released After Completing 10-Year Sentence
(www.rferl.org)
Sabet, 64, and six other Baha'i leaders were arrested in 2008 and convicted of espionage and spreading propaganda against the clerical establishment. They were reportedly sentenced to 20 years in prison. Their sentences were later reduced to 10 years. “Although the news of the release of Sabet after the completion of her sentence is a welcome development, it does not signal the end of the persecution of the Baha’is in Iran,” Bani Dugal, the representative of the Baha’i International Community to the United Nations in New York, said. “The reality remains that, after 10 years, Sabet is returning to a Baha’i community under increased pressure in many ways. In addition, Sabet will naturally be awaiting the release of her six colleagues who continue to be unjustly imprisoned,” Dugal added in a statement e-mailed to RFE/RL. The six remaining Baha’i leaders are also expected to complete their sentences in the coming months. Baha’is face state persecution in Iran where their faith is not recognized in the country’s constitution. Asma Jahangir (eds: a woman), the UN special rapporteur for Iran, said in a March report that members of the Baha’i community in Iran "continue to be systematically discriminated, targeted, and deprived them of the right to a livelihood."
144 Decade of unjust imprisonment ends for Mahvash Sabet
(news.bahai.org)
During her confinement in Iran's notorious Evin and Raja'i Shahr prisons, Mrs. Sabet distinguished herself by the loving care and kindness she extended to her fellow prisoners. Journalist Roxana Saberi, who shared a cell in Evin with Mrs. Sabet and fellow Yaran member Fariba Kamalabadi, has written about how their compassion touched the lives of other inmates, as well as a touching recollection of how they cared for her during her hunger strike. While in prison, Mrs. Sabet, a former teacher and school principal who also worked with the National Literacy Committee of Iran, found solace in writing poetry. Her remarkable compositions were collected and adapted into English, published in a volume entitled Prison Poems in 2013 that was widely praised for its literary quality and profound subject matter. As has occurred with prisoners of conscience, writers, thought-leaders, and poets who have been wrongly imprisoned throughout history, the power of Mrs. Sabet's ideas and beliefs was only amplified by her persecution. The plight of its author attracted attention to this deeply moving collection of poetry, inspiring PEN International to feature Mrs. Sabet in a campaign to defend persecuted writers. Her poems also inspired a musical composition by award-winning composer Lasse Thoresen, performed at an international music festival in Oslo earlier this year. Mrs. Sabet, now 64 years old, was arrested in March 2008. The six other members of the Yaran were imprisoned in May of the same year. All seven members were held without communication with the outside for weeks, were subjected to solitary confinement, and suffered appalling treatment and deprivations, including psychological and physical hardships. "Although Mrs. Sabet is being freed from prison, she will still not achieve full freedom," said Bani Dugal, the Principal Representative of the Baha'i International Community to the United Nations in New York. "She will return to a society where Baha'i youth are deprived of access to higher education and public jobs, where attacks on small Baha'i-owned shops are increasing, cemeteries are being desecrated, Baha'is are vilified in state sponsored media on a daily basis and where they are arbitrarily arrested and imprisoned for their beliefs." The other imprisoned members of the Yaran are also expected to complete their sentences in the coming months. They include Mrs. Fariba Kamalabadi, 55; Mr. Jamalodin Khanjani, 83; Mr. Afif Naeimi, 55; Mr. Saeid Rezai, 59; Mr. Behrooz Tavakkoli, 65; and Mr. Vahid Tizfahm, 43. "We hope that their release will start a new chapter for the treatment of the Baha'is in Iran and that the government will begin to remove the obstacles in its way to abide by the promise it has made of 'creating justice for all Iranians equally,'" said Ms. Dugal.
90 One of Seven Unjustly Imprisoned Baha'i Leaders Released Today
(news.ca.bahai.org)
Mrs. Sabet, 64, was the first member of the ad-hoc group – known as “the Yaran”, or the Friends – to be arrested in March 2008. The six others were arrested in May of the same year after an early morning raid in their homes. All seven were held incommunicado for weeks, subjected to solitary confinement, and suffered appalling treatment and deprivations, including psychological and physical hardships. Some twenty months after being imprisoned without charge, their trial began on 12 January 2010 and ended five months later, on 14 June 2010, after six brief sessions, characterized by their lack of due legal process. Following their first trial, their lawyer and Nobel Peace Prize winner, Ms. Shirin Ebadi, who had hardly one hour’s access to her defendants, explained that she had read the dossier of charges against them and found no proof to sustain their criminal charges. “I am the head of the legal team representing these seven Baha’is. I have studied their files thoroughly,” said Ms. Ebadi. “There is not a shred of evidence for the charges leveled against them.” Their arrest and imprisonment prompted an international outcry for their release by the United Nations (UN), governments and media around the world. In 2010, the UN High Commissioner for Human Rights, Ms. Navi Pillay, expressed “deep concern that” their “trials did not meet the requirements of due process and fair trial” and in a 2014 report by the UN Secretary-General Ban Ki-Moon, he urged “their unconditional release” from prison. Today, the conclusion of the sentence of Mrs. Sabet takes place against the backdrop of increasing religious discrimination against the Baha’is in Iran. “Although the news of the release of Ms. Sabet after the completion of her sentence is a welcome development, it does not signal the end of the persecution of the Baha’is in Iran,” said Ms. Bani Dugal, the Principal Representative of the Baha’i International Community to the United Nations in New York. “The reality remains that, after 10 years, Mrs. Sabet is returning to a Baha’i community under increased pressure in many ways. In addition, Mrs. Sabet will naturally be awaiting the release of her six colleagues who continue to be unjustly imprisoned.” In the past years, economic persecution against the Bahá'ís has escalated in what the Bahá'í International Community has called, in an open letter to President Hassan Rouhani, an “economic apartheid against a segment of Iran’s population”. Since 2013 alone hundreds of Bahá'í shops and businesses have been sealed, leaving scores of families without an income. “Indeed, the trial and treatment of the seven members of the former Yaran reflects the treatment of the entire Baha’i community in Iran,” said Ms. Dugal. “Over what has been nearly 40 years, more than 220 Baha’is have been killed, hundreds imprisoned, and an entire community has been categorically excluded from public jobs and university education.” The Yaran, now disbanded, were formed with the full knowledge and approval of the Iranian authorities after formal Baha’i institutions were declared illegal in Iran in the 1980s. Their role was to see to the minimum spiritual and material needs of Iran's Baha'i community. Even so, the government imprisoned the seven and originally sentenced them to 20 years’ imprisonment. Their sentence was later reduced to 10 years, after a delayed application of the 2013 penal code to their case. Mrs. Sabet, herself, suffered persecutions in her individual life. Prior to being expelled from her profession for being a Baha’i, she worked as a teacher and school principal and collaborated with the National Literacy Committee of Iran. Ironically, among the many developments she missed in the lives of her family members during her imprisonment, Mrs. Sabet was unable to celebrate her daughter’s academic achievements with family. In prison, she continued to exercise her literary prowess, writing an anthology of poems that was later published and translated in the book, Prison Poems. Her work was recognized by Pen International. “Although Mrs. Sabet is being freed from prison, she will still not achieve full freedom,” said Ms. Dugal. “She will return to a society where Baha’i youth are deprived of access to higher education and public jobs, where attacks on small Baha’i-owned shops are increasing, cemeteries are being desecrated, Baha’is are vilified in state sponsored media on a daily basis and where they are arbitrarily arrested and imprisoned for their beliefs.” The six remaining members of the Yaran are also expected to complete their sentences in the coming months. They include, Mrs. Fariba Kamalabadi, 55; Mr. Jamalodin Khanjani, 83; Mr. Afif Naeimi, 55; Mr. Saeid Rezai, 59; Mr. Behrooz Tavakkoli, 65; and Mr. Vahid Tizfahm, 43. “The worldwide Baha’i community, along with vast numbers of people in Iran and throughout the world, eagerly await the conclusion of the unjust sentence of the six other members of the Yaran,” said Ms. Dugal. “We hope that their release will start a new chapter for the treatment of the Baha’is in Iran and that the government will begin to remove the obstacles in its way to abide by the promise it has made of ‘creating justice for all Iranians equally’”.
136 Mahvash Sabet Concludes 10-Year Prison Sentence
(www.bic.org)
Mahvash Sabet, one of the seven members of the former leadership group of the Baha’is in Iran who were imprisoned due to religious beliefs, has been released after completing her unjust 10-year prison sentence. Mrs. Sabet, 64, was the first member of the ad-hoc group – known as “the Yaran”, or the Friends – to be arrested in March 2008. The six others were arrested in May of the same year after an early morning raid in their homes. All seven were held incommunicado for weeks, subjected to solitary confinement, and suffered appalling treatment and deprivations, including psychological and physical hardships. Some twenty months after being imprisoned without charge, their trial began on 12 January 2010 and ended five months later, on 14 June 2010, after six brief sessions, characterized by their lack of due legal process. Following their first trial, their lawyer and Nobel Peace Prize winner, Ms. Shirin Ebadi, who had hardly one hour’s access to her defendants, explained that she had read the dossier of charges against them and found no proof to sustain their criminal charges. “I am the head of the legal team representing these seven Baha’is. I have studied their files thoroughly,” said Ms. Ebadi. “There is not a shred of evidence for the charges leveled against them.” Their arrest and imprisonment prompted an international outcry for their release by the United Nations (UN), governments and media around the world. In 2010, the UN High Commissioner for Human Rights, Ms. Navi Pillay, expressed “deep concern that” their “trials did not meet the requirements of due process and fair trial” and in a 2014 report by the UN Secretary-General Ban Ki-Moon, he urged “their unconditional release” from prison. Today, the conclusion of the sentence of Mrs. Sabet takes place against the backdrop of increasing religious discrimination against the Baha’is in Iran. “Although the news of the release of Ms. Sabet after the completion of her sentence is a welcome development, it does not signal the end of the persecution of the Baha’is in Iran,” said Ms. Bani Dugal, the Principal Representative of the Baha’i International Community to the United Nations in New York. “The reality remains that, after 10 years, Mrs. Sabet is returning to a Baha’i community under increased pressure in many ways. In addition, Mrs. Sabet will naturally be awaiting the release of her six colleagues who continue to be unjustly imprisoned.” In the past years, economic persecution against the Bahá'ís has escalated in what the Bahá'í International Community has called, in an open letter to President Hassan Rouhani, an “economic apartheid against a segment of Iran’s population”. Since 2013 alone hundreds of Bahá'í shops and businesses have been sealed, leaving scores of families without an income. “Indeed, the trial and treatment of the seven members of the former Yaran reflects the treatment of the entire Baha’i community in Iran,” said Ms. Dugal. “Over what has been nearly 40 years, more than 220 Baha’is have been killed, hundreds imprisoned, and an entire community has been categorically excluded from public jobs and university education.” The Yaran, now disbanded, were formed with the full knowledge and approval of the Iranian authorities after formal Baha’i institutions were declared illegal in Iran in the 1980s. Their role was to see to the minimum spiritual and material needs of Iran's Baha'i community. Even so, the government imprisoned the seven and originally sentenced them to 20 years’ imprisonment. Their sentence was later reduced to 10 years, after a delayed application of the 2013 penal code to their case. Mrs. Sabet, herself, suffered persecutions in her individual life. Prior to being expelled from her profession for being a Baha’i, she worked as a teacher and school principal and collaborated with the National Literacy Committee of Iran. Ironically, among the many developments she missed in the lives of her family members during her imprisonment, Mrs. Sabet was unable to celebrate her daughter’s academic achievements with family. In prison, she continued to exercise her literary prowess, writing an anthology of poems that was later published and translated in the book, Prison Poems. Her work was recognized by Pen International. “Although Mrs. Sabet is being freed from prison, she will still not achieve full freedom,” said Ms. Dugal. “She will return to a society where Baha’i youth are deprived of access to higher education and public jobs, where attacks on small Baha’i-owned shops are increasing, cemeteries are being desecrated, Baha’is are vilified in state sponsored media on a daily basis and where they are arbitrarily arrested and imprisoned for their beliefs.” The six remaining members of the Yaran are also expected to complete their sentences in the coming months. They include, Mrs. Fariba Kamalabadi, 55; Mr. Jamalodin Khanjani, 83; Mr. Afif Naeimi, 55; Mr. Saeid Rezai, 59; Mr. Behrooz Tavakkoli, 65; and Mr. Vahid Tizfahm, 43. “The worldwide Baha’i community, along with vast numbers of people in Iran and throughout the world, eagerly await the conclusion of the unjust sentence of the six other members of the Yaran,” said Ms. Dugal. “We hope that their release will start a new chapter for the treatment of the Baha’is in Iran and that the government will begin to remove the obstacles in its way to abide by the promise it has made of ‘creating justice for all Iranians equally’”.
132 Leaders continue to honor bicentenary
(news.bahai.org)
In New Zealand, Prime Minister Bill English has addressed a message to the Baha'i community of his country. "Many in New Zealand and around the world will be celebrating this very special anniversary, and I hope you enjoy the festivities with your family and friends," he states in his letter. Earlier in the year, in his message to the Baha'i community of Australia on the occasion of Ridvan, Prime Minister Malcolm Turnbull wrote an uplifting tribute, acknowledging this special bicentenary year. "Australia's Baha'is are a community of warmth and welcome; a community of music and charity; a community that rejoices in its identity and yet extends its counsel of respect and equality to all," wrote Prime Minister Turnbull in April. "We are truly citizens of the world and our shared commitment to friendship, inclusion and harmony is what lies at the heart of our success." In Kazakhstan, the Deputy Minister for Religious Affairs and Civil Society, Berik Aryn, addressed a letter to the Baha'i community there, writing: "We hope that the followers of the Baha'i Faith will, through their spiritual service, promote the further consolidation of the strong relationship between government entities and religious groups, as well as between the different faith groups in Kazakhstan." In Argentina, a number of local and regional officials in the province of Santa Fe have sent video greetings to the Universal House of Justice and to the city of Haifa. Other gestures from officials in Rosario, Argentina, have included a number of municipal and provincial decrees, radio interviews, a flag-raising celebration, and messages of greeting.
116 As bicentenary nears, celebrations multiply
(news.bahai.org)
A striking example unfolded in the Austrian town of Bruck an der Leitha, where a festival for the 200th anniversary of the birth of Baha'u'llah was organized by the office of the Mayor on 8 September 2017. With nearly 200 people in attendance at the town hall, the celebration brought together community leaders and townspeople in honor of Baha'u'llah's message of peace and unity. Mayor Richard Hemmer emphasized the Baha'i teachings on unity in his remarks at the celebration. History has been stained by violence, he explained, and we should never forget the atrocities of the past. He pointed to the Baha'i community as an example of a group that has chosen a path of peace, nonviolence, and inclusion. A local Baha'i, Sussan Zarifzadeh, worked with the mayor's office to organize the event. Mrs. Zarifzadeh and her family have in recent years assisted refugees to settle in Bruck. It was this work that first drew the attention of the mayor and inspired him to offer to host a commemoration in honor of the Baha'i community. Like many towns throughout Europe, Bruck an der Leitha—situated on the Leitha river near the border with Slovakia—has seen growing numbers of refugees from Syria and other countries. The town of Bruck had taken in a small number of migrants until 2015, when a number of tragic deaths of refugees in Austria drew attention to the issue. The community of Bruck was deeply affected and became determined to work more vigorously to ensure the successful settlement of refugees. The town formed an organization called Unser Bruck Hilft! (Our Bruck Helps!) to assist with the resettlement of refugees. Knowing that the Baha'i community had previously assisted a group of refugees from Turkey to settle in the town, the organization requested its help. Initially, the Baha'is offered practical assistance, such as arranging for medical care. However over time, they began working with others in the town to provide a program for the education and upliftment of the recently resettled youth. The relationship between the local government of Bruck and the Baha'is there has grown over the last several years through their work together. The mayor's decision to hold a celebration of the 200th anniversary of Baha'u'llah's birth was a recognition of the contributions of the Baha'is to the local community. The celebration, held at the town hall, was open to everyone in Bruck and the surrounding areas. The festivities included a number of musical performances, including an original choral composition of words of Baha'u'llah put to music. An exhibit featuring the main teachings of the world's major religions highlighted the imperative of unity. Many guests at the event expressed their appreciation that the bicentenary celebration allowed for every member of the community to contribute in some way. From a small performance by the local music school to presentations offered by government officials to the preparation of refreshments, many people helped with the festivities. Dorothy Khadem-Missagh of the Baha'i community commented, "The people of Bruck did not just come to enjoy the bicentenary celebration; they also contributed to it. And as a result, we all came closer together and grew in consciousness about the need to work for the betterment of the world."
192 In Search of a Better World: book excerpt
(www.thestar.com)
Amid a global outcry — with Canada admitting Baha’i refugees — some were spared from what UN expert Benjamin Whitaker called genocide. But many more died. One was 17-year-old Mona Mahmudnizhad, who was executed by the Revolutionary Guards in 1983. The death of a vivacious, fearless contemporary deeply moved a young Akhavan. He ultimately became a leading voice in the cause for human rights, serving as a UN prosecutor at The Hague, as well as with the UN in conflict zones around the world, including Bosnia and Rwanda. He is currently a professor of international law at McGill University. On the surface, Mona was no different than any of my other friends from Sunday school back in Iran. We were of the same age, in the same community, in the same country. But there was a consequential difference between us: one of us moved to Canada, the other remained in Iran; one of us would live, the other would die. All those who knew Mona were enchanted by her beautiful presence. She was intensely thoughtful and immensely kind. Her remarkable character mingled with her striking appearance: long black hair, glowing olive skin, penetrating green eyes, and a radiant smile. The images of Mona’s outwardly conventional life show her doing the things one would expect of any teenager. In one photo, she is holding a guitar; in another she is dancing in a colourful traditional dress; in yet another she is on the shores of that same sea where we spent vacations as children. There is a photo of her father, Yad’u’llah, looking at the youngest of his two daughters in adoration. In another Mona is with her loving mother, Farkhundeh, beside a birthday cake and a bouquet of red and white flowers; and there is yet another photo, this one of her funeral, her grave full of flowers, her grief-stricken family mourning her loss.
99 Passing of Dr. Muhammad Afnan
(bahaicanada.bahai.ca)
We were deeply saddened to learn of the passing of dearly loved Muhammad Afnan, devoted servant of the Ancient Beauty and an esteemed scion of the noble family of the Blessed Báb. His exemplary services to the Cause over many decades—in the administration of the Faith in Iran, in the enrichment of Bahá’í scholarship, and, in particular, in the study of the Writings of the Báb—were distinguished by diligence, wisdom, and surpassing humility. Serving at the Bahá’í World Centre, he made invaluable and lasting contributions to the work of the Research Department. We offer our loving sympathy to his dear wife, Mehri, their children, and other family members and assure them of our ardent supplications at the Sacred Threshold for the progress of his illumined soul in all the worlds of God and for the consolation of their hearts. – The Universal House of Justice
132 New edition of The Baha'is published this month
(news.bahai.org)
The Baha'is offers a survey of the teachings and history of the Baha'i Faith as well as the efforts of the Baha'i community to contribute to the advancement of society. Prepared in this special year of the 200th anniversary of Baha'u'llah's birth, which will be commemorated in thousands of localities throughout the world next month, the publication provides a glimpse into the extraordinary life and vision of Baha'u'llah and the influence of His message on the hearts and minds of countless people. The Baha'is covers a number of themes including the oneness of humankind, universal peace, the harmony of science and religion, Baha'i endeavors in social and economic development, and the administrative system of the Baha'i Faith. One of the most critical themes it explores is the role of religion in the contemporary world. "Religion has experienced a resurgence as a social force of global importance," reads the opening article. "Religion today cannot be exactly what it was in a previous era. Much of what is regarded as religion in the contemporary world must, Baha'is believe, be re-examined in light of the fundamental truths Baha'u'llah has posited: the oneness of God, the oneness of religion, and the oneness of the human family." The Baha'is has long been a popular introductory work for people interested in learning more about the Baha'i teachings and the activities of the Baha'i community. The first edition was published in 1992, and a subsequent version was released in 2005. Copies of The Baha'is can be ordered online at the U.S. Baha'i Distribution Service website.
133 India's Prime Minister and new President pay tribute to Baha'u'llah
(news.bahai.org)
"Baha'i Faith gives the world a vision of universal brotherhood," wrote Prime Minister Modi in his letter to the Baha'i community of India. “Its messages of love and respect aim to make the world a beautiful place that celebrates harmony and peace." Speaking of the Baha’i community in India, he wrote: "Since the revelation of the Prophet Baha'u'llah, Baha'i Faith has found wholehearted acceptance in India, where one of its most dynamic communities has flourished since then.” And he further commented that institutions such as the Baha’i House of Worship—referred to as the Lotus Temple—“epitomize” the “spirit of fellowship and universal brotherhood.” President Ram Nath Kovind, who assumed office at the end of July this year, addressed his own message to the Baha'is, writing, "India's well-being depends on the ever greater commitment among its citizens to the principle of unity in diversity...The exertions of the Baha'i community offer hope that the goal of oneness can be achieved." Other officials in India—including the former President, the Vice President, high-ranking members of the national government, and the Chief Minister of one of the states of India, and a number of local officials—have also released statements in honor of the bicentenary.
79 The Kitab-i-Aqdas: A Spiritual Life
(beyondforeignness.org)
When Bahá’u’lláh and his family and followers were initially brought to Akka they had been confined in the citadel of Akka. After two years and two months and 5 days, the citadel being needed to house soldiers, Bahá’u’lláh and his followers were moved elsewhere in the city. After several more moves, Bahá’u’lláh and his family were housed in the House of Udi Khammar. The Kitab-i-Aqdas was written in the House of Udi Khammar in 1873. Although much of the Kitab-i-Aqdas is concerned with practical laws of the kind outlined in the previous article, other parts of the text set out a pattern for a spiritual life. Bahá’u’lláh tends to simplify and eliminate religious ritual nonetheless he has set out a core of spiritual practices that connect the soul with God. These include obligatory prayer and fasting. Prayer may be undertaken in one of three forms on a daily basis. Either a short, medium or long obligatory prayer. The short obligatory prayer reads as follows:
182 "A new dawn is breaking": House of Worship inaugurated in Cambodia
(news.bahai.org)
"A new dawn is breaking," announced the Universal House of Justice in a letter addressing the participants, referring to the historic nature of this development for the Baha'i community. The vibrant colors, music, and splendor of Cambodia's culture were on display during the morning's program, which began with prayers, readings, and traditional dance. The program also included remarks by several officials from the national and provincial governments as well as the architect and representatives of the Baha'i community. Following the opening session, participants have been visiting the Temple in groups of 250 for a program of prayers, the first including invited dignitaries and officials. Each group also spends time at a special exhibit, in which it learns about some of the foundational aspects of these edifices, including spiritual empowerment through education, worship and service, and individual and collective transformation. "The emergence of a House of Worship in Battambang," wrote the House of Justice, "is a testament to how brightly the light of faith shines in the hearts of the friends there. Its design, the work of an accomplished Cambodian architect, reflects the grace and beauty of that nation's culture; it uses innovative techniques but blends them with forms traditional to the region; it unquestionably belongs to the land from which it has risen...It is an edifice of noble purpose, erected by a people of noble spirit." "May those who pass through its portals feel their spirits soar within, may their worship of the one true God strengthen the bonds of affection between them, and may their love for God be expressed through the service they render to those around them."
200 Spirit and aspirations of a people: Reflections of Temple's architect
(news.bahai.org)
"Of course, the day our design was selected was a moment that stands out," says the Cambodian architect. "But I have enjoyed every day of working on this project and seeing the way of life of a Baha'i community." In mid-2014, the National Spiritual Assembly of the Baha'is of Cambodia invited a number of architects from the region to participate in a design selection process, seeking the conception of an edifice that would create an atmosphere of unity, peace, and spiritual upliftment. Those architects—among them Mr. Tang's team, Architecture Design Intelligence (ADI)—were invited to visit the project site in Battambang and learn about the Baha'i community there, obtaining a sense of its spirit and aspirations. "That was when I started to feel like this was going to be a real project," says Mr. Tang, about his visit to Battambang in August 2014. "We started to do more research about the Baha'i Faith, and the more I could see the significance of the project, the more I was inspired to commit my heart and soul." Throughout his career, spirituality has played a large role in Mr. Tang's work. The architect himself is Buddhist, and through the project he learned much about the teachings of the Baha'i Faith. It was the principle of unity that struck him most profoundly—unity of religion, of all communities, of all races and people that is brought about through the intimate relationship between worshipping God and serving mankind. The architecture team sought to portray in the design the consonance between "being"—that is to say, increasing one's understanding of the divine teachings and reflecting spiritual qualities in one's personal life—and "doing"—that is, arising in service and accompanying other souls. "The idea of a Baha'i Temple was completely new to me," Mr. Tang reflects. "If you talk just about the scale and size, it is not that large a project. But if you talk about the function and purpose of the Temple, it is, to me, a great building." The requirements set before the team at ADI challenged them to design a Temple that would reflect the local culture of Cambodia, as well as inspire feelings of harmony and peace. In planning the Temple, they were told that, when possible, it would be preferable to construct the building from materials indigenous to the region, striving to raise a modest yet beautiful structure. To design an edifice that would both be coherent with the environment and evoke feelings of unity, Mr. Tang drew inspiration from Cambodia's rich architectural heritage. The team then sought to design a Temple in keeping with the community, way of life, and natural environment of Battambang—a Temple that would evince spiritual qualities, harmonizing the material and spiritual worlds. The Baha'i Faith first came to Cambodia in the 1950s. However, it was not until the 1990s that the Baha'is had begun to emerge as a group respected for their dedication to service, development, and education. It was the strong connection between service to the community and worship to God cultivated through decades of careful attention and effort in Cambodia that led the Universal House of Justice to announce in 2012 that Battambang would be among one of the first localities in the world to build a local House of Worship. The Temple, which will be dedicated tomorrow, stands as a tribute to the enthusiasm with which the people of Battambang, and indeed throughout Cambodia, have responded to the Faith's ideals. Its design is distinctively Cambodian, reflecting the traditional beauty and refinement of the culture while using modern architectural techniques. Signaling their readiness for this new "dawning point of light," the community that lives around the House of Worship has already been permeated by a spirit of prayer and devotion. Throughout the many months of construction, they volunteered their assistance to this collective enterprise. Reflecting on the entire process, Mr. Tang considers the unique approach his team adopted of integrating the pursuit of material perfection and manifesting spiritual principles in their work on the Temple. "I am thankful for this small part in making the Baha'i House of Worship in Battambang a reality," he says. "It has been the kind of project that pushes you mentally, emotionally, and spiritually. It challenges your imagination as an architect to create something dedicated to the purpose of serving people from all walks of life. It is the kind of thing that I have really loved to do."
136 New Pilgrim Reception Centre opens in Haifa
(news.bahai.org)
The three-story stone structure, which is located immediately to the west of the Shrine of the Bab, will receive the season’s first pilgrim group in October, on the occasion of the 200th anniversary of the birth of Baha’u’llah. The new Reception Centre makes it possible for several hundred pilgrims to visit the Baha’i World Centre at the same time, expanding the previous capacity. Every year, several thousand pilgrims and visitors from every corner of the world visit the Baha’i World Centre to pray and meditate at the Shrines of Baha’u’llah and the Bab and the surrounding gardens. Pilgrims are spiritually uplifted and draw inspiration from the time they also spend at historical sites associated with the lives of the central figures of the Faith, as well as visiting the edifices dedicated to its worldwide administration. Pilgrims represent the “life-blood” of the centre of their faith—like blood flowing to the heart, pilgrims journey here, bringing with them news of their Baha’i communities at home, and they return to their homes taking back joy, inspiration, and insights. The first Baha’i pilgrim house in Haifa was built in 1909. For more than a century, several different locations around the city have received the thousands of visitors who have come to undertake pilgrimage to the holiest sites on earth for Baha’is.
201 What Crime? The First African Baha’i to Die for His Faith
(bahaiteachings.org)
Born in Portuguese Guinea, now Guinea Bissau, West Africa–a country where Sunni Islam and Catholicism are the main religions, and where most people believe in some form of animism–Eduardo was well-liked amongst his people. He held a prominent governmental position, one that allowed him to welcome important visitors to his capital city of Bissau. His spirituality made him a natural choice to become a member of his church council. He was a family man. He and his wife, Tania, parented seven children. But Eduardo’s success would change suddenly, when a series of events plummeted Vieira and his family into a maelstrom. Sometime during the late 1950s or early 1960s, Vieira encountered the teachings of Baha’u’llah during a short trip to Lisbon, Portugal. Embracing the Baha’i Faith, his knowledge, enthusiasm, and staunch belief radiated and grew. Returning to his native soil, Vieira not only severed his ties with his church, but outwardly began to tell others about the exciting new teachings he had discovered. His wife, after study, prayer, and meditation, also became a Baha’i. A Baha’i community of fifteen members was soon established in Bissau, as well as a small Baha’i center in its suburbs. Urged by the clergy to apostatize his newly-found Faith, Vieira refused to comply. As a result, he was dismissed from his governmental post and deprived of the benefits and privileges he had enjoyed. Needing to support his family, he established a travel agency and a consulting business as a legal advisor. But all was not well. Strangely, his application for a visa was denied, a visa he needed to attend the Baha’i World Congress in London in 1963. Vieira’s great disappointment did not stop him from continuing to teach his beloved Faith to others, though. Intrigues continued. Sensing his charisma and spiritual power, the clergy continued to oppose Vieira. His house was raided. His Baha’i materials were seized. His correspondence was intercepted. He was forbidden from holding Baha’i meetings in his home. Arrested on trumped-up charges several times, he was brutally beaten. In spite of being victimized, these actions served to increase his faith, confirming these words of Abdu’l-Baha: To the loyal soul, a test is but God’s grace and favour; for the valiant doth joyously press forward to furious battle on the field of anguish, when the coward, whimpering with fright, will tremble and shake. So too, the proficient student, who hath with great competence mastered his subjects and committed them to memory, will happily exhibit his skills before his examiners on the day of his tests. So too will solid gold wondrously gleam and shine out in the assayer’s fire. It is clear, then, that tests and trials are, for sanctified souls, but God’s bounty and grace, while to the weak, they are a calamity, unexpected and sudden. – Abdu’l-Baha, Selections from the Writings of Abdu’l-Baha, pp. 181-182.
1 2 3 4 5 6 7 8 9
فارسی
81 پلمب دهها محل کسب شهروندان بهایی در سیستان و بلوچستان
(goldnews.biz)
امروز طی مراجعه ماموران ادامه اماکن در شهرهای زاهدان، زابل، چابهار و ایرانشهر، دهها محل کسب شهروندان بهایی پلمب شد. هر چند تعداد دقیق اماکن پلمب شده تا زمان تنظیم این گزارش کماکان مشخص نیست با اینحال گمانه زنی های اولیه حاکی از بسته شدن بیش از ۳۰ محل کسب است. گفته میشود دلیل پلمب اماکن کسب مورد اشاره عدم پذیرش درخواست اداره اماکن از مغازه داران بهایی برای باز نگهداشتن اماکن کسب خود در دو روز مناسبت مذهبی اخیر بهاییان (۲۹ و ۳۰ مهرماه) بوده است. درخواستی که بعنوان یک حق قانونی از سوی شهروندان بهایی مورد پذیرش قرار نگرفته بود. از سوی دیگر گزارش می شود همزمان محل کسب شهروند بهایی دیگری به نام رامتین زیبایی در شهر کرج که به حرفه تعمیرات کامپیوتر اشتغال داشت به بهانه مبارزه با کالای قاچاق پلمب شده است. همانطور که اشاره شد نامبرده در زمینه تعمیرات و امور خدماتی مشغول به کار بوده است و فروش کالا که بهانه این پلمب است در محل مورد اشاره صورت نمی گرفته. لازم به یادآوری است در هفته های اخیر و همزمان با دویستمین سالگرد تولد بهالله، پیامبر آیین بهایی جامعه بهاییان ایران فشار زیادی را متحمل شده است. علاوه بر بازداشت ها، تهدیدها و تفتیش های پر تعداد صورت گرفته، اماکن کسب زیادی در استانهای گلستان، فارس و چند استان دیگر به بهانه های مشابه پلمب شده اند.
84 دلنوشته آزیتا رفیع زاده به فریبا کمال آبادی؛ یاد دادید برای دوست داشتن دیگران لازم نیست مانند آنها فکر کنیم
(www.bazdasht.com)
پس از مهوش شهریاری (ثابت)، فریبا کمال آبادی از دیگر مدیران جامعه بهایی ایران پس از تحمل قریب به ده سال حبس روز ۹ آبان ماه از بند زنان زندان اوین آزاد شد. آزیتا رفیع زاده، شهروند بهایی محبوس در بند زنان زندان اوین که به همراه همسرش پیمان کوشک باغی دستگیر، محاکمه و روانه زندان شده است. بعنوان همبند خانم کمال آبادی که حدود دو سال در کنار او ایام محکومیت خود را سپری کرده است طی دلنوشته ای سرگشاده خطاب به خانم کمال آبادی به این آزادی با توصیف فضای پس از آزادی ایشان واکنش نشان داده است. متن کامل نامه خانم رفیع زاده را در ادامه بخوانید؛ فریبا جون عزیزم به فاصله کوتاهی بعد از آزادی مهوش جون، با آزادشدنتون خوشحالی عظیم دیگری را به ما هدیه دادین. انتظار شیرینی که در روزهای آخر آزادیتون داشتم و هر روز و هر لحظه منتظر شنیدن این خبر خوش بودم، هر چند خیلی طولانی شد و در اخرین زمان ممکن آزادتون کردن ولی در عوض غم دوری ازتون را برام قابل تحمل تر کرد. انگار کم کم به این باور رسیدم که روزهای باقیمانده حبسم را بدون شما باید بگذرونم. می دونم که در خوشحالی آزادی شما غیر از این تعدادی که در زندان بودیم، عده زیاد دیگری هم شریک و سهیم بودن. عده زیادی از هم بندیان سابقتون که چشم انتظار دیدار مجددتون بودن و بعضی از اونها در طی دو روز آخر حبستون پشت در زندان اوین برای آزادیتون لحظه شماری می کردن؛ در کنار بقیه دوستانی که در سراسر ایران و حتی خارج از ایران منتظر شنیدن خبر خوش آزادیتون بودن. با اینکه با رفتنتون، جای خالیتون اینجا خیلی احساس می شه ولی تاثیرات مثبتی که در این بند داشتین اینقدر قوی و پررنگ بوده که همچنان به جا مونده و برای پر کردن بخشی از اون جای خالی استفاده می شه: با اینکه بدون شما کلاس فلسفه مون تعطیل شد ولی در عوض یک برنامه مطالعاتی فلسفه بصورت دسته جمعی جایگزینش شد. همینطور تلاش قشنگی که توسط بچه ها انجام شد تا کنفرانسهامون تعطیل نشه و ادامه داشته باشه. اینها همه نشانه های کوچکیست از اینکه وجودتون در این بند چقدر غنیمت بوده و چقدر برای همه عزیز و به یاد موندنی هستین. شما با نوع برخوردتون با افراد و رفتارتون در اینجا ثابت کردین که برای دوست داشتن بقیه آدمها لازم نیست مثل اونها فکر کنیم و یا عقایدشون و ایدئولوژی هاشون را کاملا قبول داشته باشیم. اینکه همه آدمها در کنار خصوصیات اخلاقی فردیشون، نقطه های قوتی دارن که باید تلاش کنیم تا اون نقاط قوت را در آنها پیدا کنیم و مثل آینه ای همونها را هم به خودشون نشون بدیم و به این صورت عشق و محبتمون را به همدیگه نثار کنیم. امیدوارم که بتونم از چیزهایی که در این مدت از شما یاد گرفتم برای خدمت به دوستانم استفاده کنم و با این کار در عمل نشون بدم که چقدر قدردان همه لحظاتی که در کنارم بودین هستم. روزهای شاد و خوشی را در کنار خانواده گرم و صمیمیتون براتون آرزو می کنم. آزادیتون مبارک. سرافرازی و آزادگیتون مبارک. آزیتا بند نسوان زندان اوین ۹۶/۸/۱۳
81 با تودیع قرار وثیقه: ۹ تن از بهاییان کرمانشاه آزاد شدند
(www.bazdasht.com)
به گزارش بازداشت به نقل از هرانا در هفته های اخیر همزمان با فرا رسیدن مناسبت دویستمین سالروز تولد بهاءالله، شارع امر بهائی، تعداد زیادی از شهروند بهایی در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای وابسته به وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه بازداشت شده اند. ۸ تن از بازداشت شدگان در کرمانشاه امروز و ۱ تن نیز در روزهای اخیر با تودیع قرار وثیقه امکان آزادی موقت یافتند. ۸ نفر از شهروندان بهائی شهر کرمانشاه با قید وثیقه آزاد شدند. دیگر شهروند بهایی بازداشت شده این شهر به دلیل بارداری کمی پیش تر آزاد شده بود. این شهروندان روز چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۶ توسط مامورین امنیتی بازداشت شده بودند. پیمان قیامی، عزت الله شهیدی، فروزان امینی، کامبیز مرادی پور، امرالله اسلامی، نعمت الله شادابی، سینو رسولی و امیر کدیور ۸ شهروند بهایی هستند که امروز از محل بازداشتگاه آزاد شدند. اندکی پیش یکی دیگر از افراد بازداشت شده به نام سپیده احراری به دلیل اینکه در دوران بارداری به سر می برد. با قید وثیقه ۱۰۰ میلیون تومان آزاد شده بود. در روزهایی که بهاییان در سراسر دنیا سرگرم برگزاری جشن های دویستمین سالگرد تولد پیامبرشان، «بهاالله» بودند، پیروان آیین بهایی در ایران به اتهام برگزاری مراسم مذهبی، هم چنان تحت فشار و آزار قرار دارند. در روزهای اخیر حداقل ۴۷ محل کسب بهاییان در شهرهای مختلف ایران پلمپ شده بود و دست کم ۲۵ شهروند بهایی در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای وابسته به وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه بازداشت شده اند.
82 وبسایت دویستمین سالگرد، منبعی الهامبخش باقی خواهد ماند
(goldnews.biz)
وبسایت ویژۀ دویستمین سالگرد با استفاده از پخش زندۀ برنامهها، ویدئو، عکس، خبر و آثار هنری، طیف وسیعی از جشنها در هر قاره را به تصویر کشیده است. گزارشها پس از پایان ۷۲ ساعت جشنهای جهانی در ساعت ۴ به وقت گرینویچ در روز ۲۳ اکتبر، همچنان در این وبسایت انتشار مییابند. یکی از خبرهای اخیر این وبسایت، گزارش یک جشن در بحرین است با تمرکز بر تعالیم حضرت بهاءالله در مورد وحدت و صلح. در این مراسم ۱۲۰ مهمان ازجمله مأموران دولتی، رهبران دینی، نویسندگان و سایر چهرههای برجسته حضور یافتند. خبر دیگری از اندونزی، گزارش مراسمی در جاکارتا است که عدۀ زیادی از ساکنان شهر در آن شرکت کردند و شامل سرود، رقص و سایر برنامههای فرهنگی بود. اگرچه پوشش مراسم مربوط به دویستمین سالگرد تولد حضرت بهاءالله پایان یافته است و مطالب دیگری به وبسایت اضافه نخواهد شد، اما این سایت به عنوان منبعی الهامبخش برای جوامع بهائی سراسر جهان باقی خواهد ماند تا از آن در کوششهای خود برای بهکارگیری تعالیم حضرت بهاءالله بهره گیرند. همانطور که بیت العدل اعظم در پیام اکتبر ۲۰۱۷ خود مینویسند: «حضرت بهاءالله جهانیان را به کردار نیک، گفتار محبّتآمیز و اعمال طیّبۀ مرضیّه دعوت مینمایند و خدمت به دیگران و تعاون و تعاضد را وظیفۀ همگان میشمارند. آن حضرت هر یک از اعضای جامعۀ بشری را به جدّیّت در راه بنای تمدّنی جهانی مبتنی بر تعالیم الهی فرا میخوانند.»
74 نویده بخشی و کیوان پزشکی دو شهروند بهایی دیگر در رشت بازداشت شدند
(www.bazdasht.com)
روز سه شنبه، مورخ ۹ آبان ماه دو شهروند بهایی ساکن رشت به نامهای نویده بخشی و کیوان پزشکی به محل اداره اطلاعات این شهر احضار شدند. این افراد پس از حضور در محل احضار و بازجویی اولیه توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به نقطه نامعلومی منتقل شدند. علیرغم گذشت زمان هنوز خانواده های این افراد اطلاعی از سرنوشت آنان، محل نگهداری و دلیل بازداشت این دو شهروند اهل رشت به دست نیاورده اند. لازم به اشاره است همزمان با دویستمین سالگرد تولد پیامبر آیین بهایی شهروندان بهایی ایران با دهها احضار، بازداشت و پلمب اماکن کسب فشار کم سابقه ای را تحمل می کنند. این فشار در شهر رشت ابتدا مورخ ۲۰ شهریورماه با تفتیش گسترده اماکن شهروندان بهایی و در معدودی موارد شهروندان غیربهایی مرتبط با آنان جلوه گر شد. کمی پس از این تفتیش ها که بعضا با توقیف های موقت افراد نیز همراه بود خانم نازیلا خانی پور، در تاریخ ۲۴ مهرماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. سیامک عبدالحمیدی، دیگر شهروند بهایی ساکن رشت نیز روز ۲ آبان ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان این شهر منتقل شد. همزمان نازیلا خانی پور که پیش از آقای عبدالحمیدی در این شهر بازداشت شده بود از بازداشتگاه اداره اطلاعات به زندان مرکزی رشت منتقل شد. لازم به یادآوری است روز بیستم شهریورماه سال جاری ماموران امنیتی وابسته به وزارت اطلاعات با حکم دادستانی طی چند اکیپ مجزا بصورت هماهنگ مبادرت به مراجعه و تفتیش منازل شهروندان بهایی در رشت، رضوانشهر، پره سر و منجیل از توابع استان گیلان کردند. ماموران حاضر پس از تفتیش منازل، وسایل شخصی اعم از موبایل، تبلت، لب تاپ، کارتهای حافظه، کامپیوتر میزی و همینطور کتب مذهبی، تابلوها و عکسهای شخصیت های مذهبی آیین بهایی را نیز ضبط و با خود بردند. منازل کیوان پزشکی و سیامک پور عبدالحمیدی مورد تفتیش قرار گرفت و همینطور منزل خانم خانی پور و همسرش (رامز هروی) نیز جزو منازلی بود که مورد تفتیش قرار گرفت. در زمان تفتیش منزل خانواده هروی، علیرعم عدم حضور ساکنین در منزل، نیروهای امنیتی از زور استفاده کرده و با شکستن در وارد منزل شده و به تفتیش محل پرداخته اند. تعدادی از شهروندان در این مراجعات گسترده بازداشت شده بودند که گزارش شد پس از مدتی تمام بازداشت شدگان آزاد شدند هر چند مشخص نیست این آزادی به معنای نبود تعقیب قضایی باشد.
105 ابلاغ پیام به سلاطین
(shahrvand.com)
در نامه ای به ناپلئون سوم می فرمایند (قلمرو تو دچار آشفتگی خواهد شد و امپراطوریت را از دست خواهی داد و این جزای اعمالی است که مرتکب شده ای … قدرتت را بقائی نخواهد بود) در خطابی به پاپ پی نهم چنین تأکید می فرمایند (پادشاهی را به پادشاهان بازگذار و با روئی متوجه به ملکوت از خانه بدر آی … چنان باش که مولایت بود…) حضرت بهاءالله ملکه ویکتوریا را به خاطر حکم الغای بردگی در سراسر امپراطوری بریتانیا تمجید فرمودند. در پیامی خطاب به سلطان عبدالعزیز پادشاه عثمانی نوشتند (که از حدود الهی غافل نشود و نگذارد به قدر خردلی به مردم ظلم شود). در پیام تزار روس فرمودند (به تصرف قلوب مردمان قیام کن که رضای الهی در آن است و انذار فرمودند که اگر جز این کنی حکومت و مملکت و قدرت از دستت خواهد رفت و چنین هم شد. به ناصرالدین شاه به صراحت بیان فرمودند (ای کاش رأی جهان آرای پادشاهی ایران قرار می گرفت که این عبد با علمای عصر مجتمع میشد و در حضور سلطان حجت و برهان می نمود…) به ویلهم اول قیصر آلمان که دچار غرور و بزرگ بینی شده بود مرقوم داشتند (… ای پادشاه به این پیام فکر کن و ببین آنهایی که ممالک را فتح کردند و حاکم بر مردمان شدند چگونه از قصرهایشان به قبرها فرو رفتند و نابود شدند…) آنچه که بسیار جالب و در عین حال قابل تحسین است حرکت جامعه جهانی بهائی است که در طول بیش از یکصد و هفتاد سال پیام های حضرت بهاءالله را مکرر در مکرر به سلاطین حکومت ها، رهبران ادیان، رؤسای جمهور، مشاهیر و متفکرین روز به زبان خودشان فرستاده اند. مطالعه جهانی برای کنترل اسلحه، رعایت و تأمین حقوق نوع بشر، آموزش عمومی و مجانی، آموختن یک زبان بین المللی، قوانین ارتباطات مخابراتی، شناخت حقوق جامعه زنان و مشارکت روز افزون آنان در همه شاخه های علمی، هنری، سیاسی و زندگی بشری و بسیاری موارد دیگر که امروز تقریباً جهانی شده اند. جامعه جهانی بهائی در معرفی و ابلاغ پیام الهی از هیچ گونه تلاش و اقدامی کوتاهی نکرده و از پا هم نخواهد نشست تا صلح و سلامتی، رفاه و آرامش ملت ها را تأمین نماید و این کره خاکی را تبدیل به بهشت واقعی نماید. سلاطین و زمامداران ممالکی که حضرت بهاءالله خطاباتی جهت آنان ارسال داشته اند: عبدالعزیز، سلطان عثمانی ـ تزار الکساند دوم، امپراطور روسیه ـ پاپ پی نهم ـ ویلهلم اول، امپراطور آلمان ـ ناصرالدین شاه قاجار ـ فرانسوا ژوزف، امپراطور اتریش ـ ویکتوریا، ملکه انگلستان ـ ناپلئون سوم، امپراطور فرانسه.
86 نماینده جامعه بهاییان در سازمان ملل در گفتوگو با زیتون؛ شیوههای سرکوب بهاییان تغییر کرده است
(zeitoons.com)
طبق این گزارش از زمان روی کار آمدن محمود احمدینژاد تا به امروز ۸۶۰ بهایی دستگیر و یک سوم آنها زندانی شدهاند. در عینحال ۸ سال است که ۷ رهبر جامعه بهایی به جرم جاسوسی در زندان هستند. محدودیتهای اجتماعی از جمله محرومیت از تحصیل و فشارهای اقتصادی بخش دیگر این گزارش است. اما تشدید محدودیتهای اجتماعی در سالهای اخیر برای بهاییان به چه شکل بوده و در چه حوزههایی اتفاق افتاده است؟ بهاییان برای به دست آوردن حقوق شهروندی خود چه ابزاری در اختیار دارند؟ آنهم در شرایطی که جمهوری اسلامی آنها را «فرقه ضاله» میپندارد و به هیچوجه حاضر نیست دیانت آنها را به عنوان اقلیتی مذهبی به رسمیت بشناسد. در همین خصوص و سوالهایی دیگر درباره اقدامات بینالمللی و تاثیر آنها برای جامعه بهاییان با سیمین فهندژ، نماینده جامعه بهاییان در سازمان ملل گفتوگو کردیم که در ادامه متن کامل آن را میخوانید: در گزارش «سرکوب و مقاومت» وضعیت بهاییان از ابتدای تایسی جمهوری اسلامی مورد بررسی قرار گرفته شده اما در همین گزارش تاکید شده که این فشارها در سالهای اخیر و خصوصا ریاست جمهوری حسن روحانی با وجود وعدههای وی درباره رفع تبعیض از اقلیتهای مذهبی، بیشتر شده است. این تشدید محدودیتها در چه حوزههایی اتفاق افتاده است؟ محور اصلی گزارشی که جامعه بهایی منتشر کرده٬ یادداشتی محرمانه است که در سال ۱۹۹۲ توسط یکی از گزارشگران ویژه سازمان ملل افشا شد. این یادداشت توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی و به تقاضای آقای خامنهای و رییسجمهور وقت یعنی آقای هاشمیرفسنجانی، تدوین شده بود که آقای خامنهای آن را امضا کرده است. در این سند نوشته شده که رفتار با بهاییان باید به نحوی باشد که راه ترقی و توسعه آنها محدود شود. راهکارهایی هم برای آن در نظر گرفتهاند. مثلا اگر مشخص شد فردی بهایی است اجازه تحصیل و فعالیت اقتصادی ندارد و آنها باید از رسیدن به پستهای موثر محروم بمانند. در این سند چهارچوب رفتار جمهوری اسلامی با بهاییان مشخص شده است. اگرچه آقای روحانی در زمان روی کار آمدن وعدههای بسیاری درباره حقوق بشر و تساوی حقوق اقلیتها داد اما از آن زمان نه تنها تغییر مثبتی پیش نیامده بلکه شرایط بهاییان بدتر هم شده است. خصوصا از نظر محدودیتهای اقتصادی و همینطور انتشار تبلیغات ضدبهایی در رسانههای جمهوری اسلامی. تنها در ۲ – ۳ سال گذشته بیش از ۲۵ هزار مقاله، ویدیو و مطالب ضدبهایی در رسانههای جمهوری اسلامی منتشر شده است. در سال ۲۰۱۴ تنها در یک ماه ۸۰ مغازه بهایی بسته شد. این گروه از مغازهداران در روزهای تعطیل رسمی جامعه بهایی٬ مغازهشان را ۲ روز بسته بودند٬ در حالیکه بر اساس قانون جمهوری اسلامی هرکسی اجازه دارد به هر دلیلی کسب و کار خود را برای ۱۵ روز در سال تعطیل کند. در گزارش به مساله به خطر افتادن امنیت جانی جامعه بهایی هم اشاره شده است. در چند ماه گذشته خبری مبنی بر کشته شدن اعضای جامعه بهایی در ایران منتشر شد. البته تهدید و قتل بهاییان از سال پیش وجود داشته، آیا این تهدیدها در سالهای اخیر شدت پیدا کرده است؟ آقای فرهنگ امیری روز ۲۶ سپتامبر توسط دو نفر که با هدف قتل او به منزلاش حمله کردند، کشته شد. هر دو نفر هم اعتراف کردند او را به دلیل بهایی بودن به قتل رساندند. این مساله باعث نگرانی جامعه جهانی بهایی شده است. اگرچه این نخستین بار نیست که چنین اتفاقی را در ایران شاهد هستیم اما متاسفانه در سالهای اخیر تهدیدهای جانی علیه جامعه بهایی بیشتر شده است. وحشتی در آنها ایجاد کند که هر زمانی ممکن است شما کشته شوید. آماری داریم که در دوران ریاستجمهوری آقای روحانی چند نفر از بهاییان بازداشت و زندانی شدند؟ یا چند نفر از تحصیل بازماندند؟ یا در کل چند مغازه و کسب و کار اقتصادی توسط جمهوری اسلامی پلمپ شده است؟ تهیه این آمارها از ایران خیلی سخت است. اما میدانیم که صدها بهایی از تحصیل و دانشگاه رفتن محروم شدند، اگرچه آمار دقیقی نداریم. الان ۸۰ بهایی در زندان هستند. البته خیلیها هم هستند که طبق یکی دیگر از روشهای آزار و اذیت بهاییان در داخل ایران تبعید میشوند. بسیاری از بهاییان هستند که برای چند روز بازداشت میشوند و حکم ۴ – ۵ سال حبس دریافت میکنند. اما به منازلشان فرستاده میشوند و به آنها گفته میشود که برای اجرای حکم خبرشان میکنند. در حقیقت بسیاری از بهاییان در شهرهای مختلف ایران هستند که منتظر حکم دستگیری و اجرای حکماند. بنا به گزارشهای بسیاری، وضعیت حقوق بشر در دوران آقای روحانی تمام زمینهها مثل زنان، کارگران و اقلیتهای مذهبی بدتر شده است. به نظر شما چرا باید شاهد افزایش محدودیتها و فشارها علیه جامعه بهایی هم باشیم. نفع این شرایط برای کیست؟ باید ببینیم خط مشیهای دولت در ایران چیست. وقتی آزار و اذیت و عدم تساوی حقوق بشر در قانون اساسی وجود دارد خیلی سخت میتوان رفتار یک دولت را بدون عوض کردن قوانین و خط مشیها تغییر داد. این آزار و اذیتها در قانون وجود دارد. مثلا دیانت بهایی در قانون اساسی جایگاهی ندارد. وقتی از اقلیتهای مذهبی صحبت میشود بهاییان یک اقلیت مذهبی رسمی محسوب نمیشوند. وقتی از جمهوری اسلامی درباره رفتار با بهاییان سوال میشود معمولا جواب میدهند که بهاییان یک اقلیت رسمی در ایران نیستند. هرچند حتی اقلیتهای رسمی هم در ایران مورد آزار و اذیت قرار میگیرند. در حقیقت بدون تغییر قوانین فقط وعدههایی داریم که همانطور که دیدیم به واقعیت نمیپیوندد. شما در شرایطی از تغییر قانون صحبت میکنید که بهاییان بازویی در مجلس برای انجام این مهم ندارند. در بدنه حاکمیت هم حمایتی برای بهاییان وجود ندارد. چه ساز و کاری میتوان ارایه کرد تا در چنین شرایطی بتوان به سوی تغییر قانون پیش رفت؟ جمهوری اسلامی بایستی این سازوکارها و راهکارها را ارایه کند. اما حداقل این مفهوم باید جا بیافتد که نه فقط در ایران بلکه در تمامی کشورهای دنیا هر شهروندی اجازه دارد دین و عقیده خود را بدون هرگونه تهدیدی، داشته باشد. یکی از اصول اولیه حقوق بشر همین است که هرکس بتواند در کشور خود از حقوق بشر و شهروندی برخوردار شود و با هر عقیده یا حتی بدون عقیده بتواند در آزادی زندگی کند. این اصل در جمهوری اسلامی وجود ندارد که اگر وجود داشت نزدیک به ۴۰ سال آزار و اذیت بهاییان را شاهد نبودیم. در واقع شما معتقدید که در جمهوری اسلامی میتوان به حقوق برابر شهروندی برای بهاییان دست پیدا کرد؟ آنهم با وجود محدودیتها و تلاشهایی که برای سرکوب و محروم نگه داشتن جامعه بهایی میشود؟ آنهم وقتی یکی از بزرگترین مشکلات جمهوری اسلامی با بهاییان این است که ادعا میکند آخرین مذهب میان بشر است اما دیانت بهایی این مساله را زیرسوال میبرد. مطمئنا این امکان وجود دارد. فقط جمهوری اسلامی باید بخواهد که این کار را انجام دهد. جامعه جهانی بهایی یک ماه پیش نامهای سرگشاده به آقای روحانی نوشت و در آن درباره فشارهای اقتصادی صحبت کرد که از زمان روی کار آمدن وی ایجاد شده است. در عینحال تاریخ آزار و اذیت اقتصادی جامعه بهایی از سال ۱۹۷۹ تا امروز نیز مطرح شد. جامعه جهانی بهاییان در این نامه خطاب به آقای روحانی گفت که بین اظهارات دولت ایشان که مبنی بر ایجاد عدالت اجتماعی برای همه ایرانیان به شکل یکسان و همینطور کاهش بیکاری و ایجاد شغل است تا مظالم اقتصادی که بر جامعه بهایی تحمیل میشود، شکاف عمیقی وجود دارد. در این نامه از او تقاضای توجه به این ظلمها مطرح شد. در آخر این نامه هم به ایشان اعلام شد که توقع جامعه جهانی بهایی این است که آقای روحانی دستور بدهند که بیعدالتی اقتصادی وارده بر بهاییان پایان یابد. در واقع وقتی وعدهای مطرح میشود یعنی امکان آن هم هست. اما تا به حال ما تغییری در خصوص جامعه بهایی مشاهده نکردیم. سالهاست که این نامهنگاریها ادامه دارد و ممکن است محتوا و مقدار آن در برخی دولتها متفاوت بوده باشد. اما آیا در این سالها نامهنگاری، تا به حال هیچ کدام از مسوولان سیاسی ایران پاسخی چه مثبت و چه منفی به آن دادهاند؟ متاسفانه خیر. ما تا به حال هیچ جوابی از مقامات ایرانی دریافت نکردیم. گزارشگر ویژه ایران در سازمان ملل تغییر کرده، با توچه به شناختی که از گزارشگر جدید دارید فکر میکنید در نسبت با بهاییان تغییری ایجاد میشود یا ممکن است توجه ویژهتری برای به دست آوردن راهکاری موثر صورت بگیرد؟ در هر صورت فشارهای بینالمللی روی جمهوری اسلامی تاثیرگذار است. اگرچه ممکن است جمهوری اسلامی ادعا کند که اهمیتی به آن نمیدهد یا این طور به نظر برسد. اما جمهوری اسلامی به دیدگاه جامعه بینالمللی بر عملکرد خود اهمیت میدهد. خصوصا که در چند سال گذشته این اهمیت به دلیل مسایل سیاسی بیشتر هم شده است. این فشارها باعث شده جمهوری اسلامی دریابد که نمیتواند به آزار و اذیت جامعه بهایی و دیگر اقلیتها و گروهها در ایران ادامه دهد بدون آنکه رسانهها به آن بپردازند. این ترسی است در تمامی کشورهایی که به شهروندان خود ظلم میکنند. یعنی به نظر شما این تاثیری که میگویید رسانهای کردن مسایل بهاییان داشته٬ به رفتار جمهوری اسلامی با بهاییان در حوزههای مختلف هم برمیگردد؟ روش سرکوب جمهوری اسلامی در مقابل جامعه بهایی از اوایل انقلاب تا الان فرق کرده است. در سالهای اول انقلاب نه تنها بهاییان بلکه گروههای مختلف شکنجه، دستگیر و کشته میشدند. این روش سرکوب و سیاست ملی جمهوری اسلامی بعد از سندی که دربارهاش صحبت کردم تغییر کرد. یعنی روشهای آشکار سرکوب مثل شکنجه و کشتار را با محدودیتهای پنهان اقتصادی و فرهنگی جایگزین کردند که کمتر باعث جلب توجه جامعه بینالمللی شود. محدودیتهای پنهانی که میبینیم در سالهای اخیر بیشتر هم شده است. خیلیها فکر میکنند صرفا ایرانیها هستند که بهاییاند. در حالیکه جمعیت بسیاری از آسیای شرق تا غرب آمریکا با ملیتهای مختلف دیانت بهایی را انتخاب کردهاند. آیا در جامعه جهانی همبستگی بین کشورهای مختلف درباره فشار به بهاییان در ایران وجود دارد؟ آیا هیچ تجربه مشابهی در دیگر کشورها مثل رفتار سرکوبگرایانه جمهوری اسلامی علیه بهاییان هست؟ مطمئنا. خصوصا که دفتر جامعه جهانی بهاییان در سازمان ملل فعالیت دارد و در دو سه سال گذشته نیز دفاتر مختلف دیگری در اتحادیه اروپا، اندونزی و آفریقا دایر شده است. این دفاتر تنها به مساله بهاییان در ایران نمیپردازند. مسایلی چون تساوی حقوق زنان در تمامی دنیا چه برای بهاییان و چه غیربهاییان، فقر و به طور کلی چالشهای دنیا برای این دفاتر اهمیت دارد. کشورها و سازمانهای مختلفی در سازمان ملل وجود دارند که جامعه بهایی با آنها همکاری میکند. کشورهای مختلف نیز میدانند که جامعه بهایی در هیچ کشور دیگری به جز ایران چنین مشکلات اساسی ندارد. ایران تنها کشوری است که جامعه بهایی در آن به شکل سیستماتیک و برنامهریزی شده مورد آزار و اذیت قرار میگیرد. بیشتر مشکلاتی که برای بهاییان وجود داشته از سوی کشورهای اسلامی بوده است. مثلا در همین چند ماه گذشته فشار بسیاری روی بهاییان در یمن وارد شده است اما آنچه در ایران مشاهده میکنیم آزار و اذیت سیستماتیک ۴۰ ساله است که بیشتر هم میشود. در دیگر کشورها این فشارها مقطعی وارد شده و برطرف میشوند. از همبستگی دیگر کشورها مثال زدید، آیا بین ایرانیها هم این همبستگی و حمایت هست؟ معمولا وقتی از جامعه بهاییان صحبت میشود، آن را درونگرا ارزیابی میکنند. جامعهای که همبستگی بسیاری با خود دارد، از نظر مالی قدرتمند است و تریبونهای خود را دارد. آیا این خصلتها و توصیفها باعث شده که دیگر سازمانهای حقوق بشری جذب جامعه بهایی شوند یا باعث طرد آن شده است؟ خوشحالم که این سوال را مطرح کردید. برای چنین ارزیابی و درونگرا بودن جامعه بهایی بایستی به تاریخ این جامعه نگاه کرد. اقلیتها به خاطر آزار و اذیتهای بسیار، توجه ویژهای به امنیت دارند. جامعه بهایی در ۴۰ سال گذشته مورد آزار و اذیتهای بیشماری قرار گرفته و شاید به همین دلیل چننین دیدگاهی نسبت به آن ایجاد شده است. اما جامعه غیربهایی در ۷ – ۸ سال اخیر بیشتر متوجه بیعدالتیهایی شده که در علیه جامعه بهایی صورت میگیرد. جامعه غیربهایی فهمیده که بهاییان بیگناه هستند و اتهامات نادرستی به آنها وارد میشود. ما در چندین سال اخیر شاهد بودیم که آزار و اذیت صرفا به جامعه بهایی وارد نشد، کنشگران حقوق بشر، زنان، خبرنگاران و اقلیتهای دیگر مذهبها هم گرفتار این محدودیتها و آزارها بودند. در حقیقت جامعه ایران به این نتیجه رسید که جمهوری اسلامی فقط جامعه بهایی را دشمن خود نمیداند، بلکه هرکسی که مثل او فکر نمیکند دشمن توصیف میشود. به نظرم این مساله بسیار تاثیرگذار بود. فکر نمیکنم امروز جامعه بهایی مثل قبل باشد، همبستگی خوبی میان جامعه بهایی و دیگر سازمانهای حقوق بشری به وجود آمده و آنها هم بیشتر درباره بهاییان صحبت میکنند. پیشرفت خوبی است که هر آزار و اذیتی علیه بهاییان به سرعت در رسانههای فارسیزبان منتشر میشود.
94 گفتگوی ظریف با اقتصاددان بهایی، دکتر ایرج عابدیان
(news.gooya.com)
ایرج عابدیان از سال ۲۰۰۰ تا کنون اقتصاددان ارشد «بانک استاندارد» در این کشور است. او در دوران پس از سقوط آپارتاید از مشاورین اقتصادی دولت آفریقای جنوبی بوده و مشخصا از مشاورین نلسون ماندلا و تابو امبکی بود. دکتر عابدیان در پی انقلاب ۵۷ به آفریقای جنوبی آمد و در دانشگاه کیپتاون درس خواند. او دکترای اقتصاد خود را از دانشگاه سیمون فریزر کانادا گرفته و پس از بازگشت به آفریقای جنوبی ۱۸ سال در دانشگاه کیپ تاون درس اقتصاد میداد. از دکتر عابدیان، که در سالهای اول انقلاب به آفریقای جنوبی مهاجرت کرده و از آن پس امکان بازگشت به کشورش را نداشته در مورد این دیدار پرسیدیم. چه شد که با جواد ظریف دیدار کردید؟ همانطور که میدانید ایشان به قصد افتتاح بیمارستانی عازم اوگاندا هستند و در آفریقای جنوبی هم توقف داشتند که به علت روابط گسترده بین دو دولت است. در حالی که تحریمها علیه ایران لغو میشود ایران در ضمن در تلاش است تا نفت و محصولات پتروشیمیایی خودش را اینجا بفروشد. دکتر ظریف در سفری به چند کشور در منطقه آفریقای سیاه است و هیات نسبتا بزرگی هم همراه ایشان هست. سفارت ایران مهمانیای برای ایشان ترتیب داده بود و حدود ۲۰۰ ایرانی را دعوت کرده بود و برای اولین بار پس از دهها سال از من هم دعوت کردند و من هم رفتم. در چه موردی صحبت کردید؟ سخنرانی ایشان که تمام شد مهمانان بسیاری بودند که میخواستند با او دست بدهند و عکس بگیرند. من صبر کردم تا آخرین نفر برود و فضا خیلی محترمتر و آٰرامتر شد و بعد خودم را معرفی کردم و بعد با همدیگر دست دادیم. بهشان بخاطر کارهای عالیشان در سطح بینالمللی تبریک گفتم. من واقعا باور دارم ایشان اولین وزیر خارجه از زمان انقلاب تا کنون است که میتواند تفکر بینالمللی و سخن بینالمللی داشته باشد. فرد بسیار هوشمندی است که من از نزدیک کارشان را دنبال کردهام. در ضمن از این فرصت استفاده کردم تا اشاره کنم که با اینکه به عنوان ایرانی به دستاوردهایشان افتخار میکنم، متاسفم که ببینم شرایط پیش روی جامعه بهایی و سایر اقلیتها همگام با منافع ملی نیست و مطابق ارزشهای اسلامی یا ایرانی-اسلامی هم نیست.من به دکتر ظریف گفتم که دوستانم را زندانی کردهاند و بعضی بهاییها را کشتهاند و بعضیها همین الان در زندانند. تاکید کردم که این مساله مرگ و زندگی است. که مساله فقط اقلیتی کوچک نیست چون به اخلاقیات کل جامعه برمیگردد و به آنچه ایرانی را ایرانی میسازد و اسلامی را اسلامی. اصل من این است که به خشونت نمیشود با خشونت جواب داد. من در ضمن متوجه بودم که ایشان در موقعیت بسیار دشواری است. از نظر فکری متوجه مساله هست اما درون کشور با تنظیمات سیاسی مشخصی مواجه است که باید حول آنها حرکت کند. در عین حال اما زندگی دهها هزار نفر از هموطنان ایرانیمان مطرح است. البته که زمان خیلی محدود بود و خیلیها حضور داشتند اما ایشان خیلی متمرکز بود و خیلی خوشبرخورد. گفتند که راهحل این مساله میتواند از طریق منشور حقوق شهروندی باشد که حقوق بشر و شهروندی را برای همه مستقل از باورهای مذهبیشان پوشش میدهد. در ضمن گفتند که این مساله را از طریق مذهب نمیشود حل کرد. من گفتم هر رویکردی اتخاذ شود، کار را باید شروع کرد و باید محک زده شود تا ببینیم پاسخ میدهد یا خیر. در ضمن گفتم که دستاوردهای ایشان در سطح جهانی و هستهای تنها پاسخ بخشی از مشکلات است و تخاصمهای اجتماعی درون کشور هم هست که همانقدر انفجاری است و میتواند به همین میزان به پیشرفت و توسعه کشور لطمه بزند. در طول صحبتمان ایشان خیلی خوشبرخورد و آرام بود با اینکه اطرافیانشان پرتنش بودند. آیا امیدوار هستید که گفتگو و همکاری ممکن باشد؟ من همیشه امیدوارم و دنبال راهحل میگردم. وقتی دکتر ظریف گفت خیلی بهاییها اصرار میکنند مذهبشان را در تمامی فرمها بنویسند و اگر ننویسند مشکلی نخواهد بود من گفتم اگر دولت میخواهد این مساله را حل کند باید ستون مذهب را از میان ببرد تا همه، مسلمان و مسیحی و یهودی و بهایی وضعیتی یکسان داشته باشد، زیرا بهاییها اجازه دروغ گفتن ندارند. من در ضمن با کارمندان سفارت صحبت کردم و گفتم خوشحال میشوم به آنها در کار تشویق منافع ایران در آفریقای جنوبی کمک کنم، چون این کار را در راستای منفعت ملی میبینم.
80 یک بازداشت دیگر؛ انتقال دو بازداشت شده بهایی به زندان رشت
(www.hra-news.org)
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مورخ دوم آبان ماه سال جاری، نیروهای امنیتی با حکم دادستانی رشت با مراجعه به منزل سیامک پور عبدالحمیدی وی را بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل کردند. هر چند نیروهای امنیتی توضیحی در مورد دلایل بازداشت این شهروند بهایی ندادند با اینحال هرانا پیش تر گزارش کرده بود مورخ ۲۰ شهریورماه امسال نیروهای امنیتی تعداد زیادی از منازل بهاییان استان گیلان را تفتیش کردند. منزل آقای پور عبدالحمیدی نیر جزو منازلی بود که در این تاریخ توسط نیروهای امنیتی تفتیش شده بود. از سوی دیگر گزارش می شود نازیلا خانی پور، دیگر شهروند بهایی که هرانا گزارش بازداشت او را در تاریخ ۲۴ مهرماه منتشر کرده بود پس از پایان بازجویی به زندان لاکان رشت منتقل شده است. یک منبع نزدیک به خانم خانی پور با تایید این موضوع گفت “علیرغم انتقال نازیلا به زندان لاکان رشت اجازه ملاقات یا تماس به او داده نشده و همچنان خانواده اش در انتظار تماس او هستند.” لازم به یادآوری است روز بیستم شهریورماه سال جاری ماموران امنیتی وابسته به وزارت اطلاعات با حکم دادستانی طی چند اکیپ مجزا بصورت هماهنگ مبادرت به مراجعه و تفتیش منازل شهروندان بهایی در رشت، رضوانشهر، پره سر و منجیل از توابع استان گیلان کردند. ماموران حاضر پس از تفتیش منازل، وسایل شخصی اعم از موبایل، تبلت، لب تاپ، کارتهای حافظه، کامپیوتر میزی و همینطور کتب مذهبی، تابلوها و عکسهای شخصیت های مذهبی آیین بهایی را نیز ضبط و با خود بردند. منزل سیامک پور عبدالحمیدی مورد تفتیش قرار گرفت و همینطور منزل خانم خانی پور و همسرش (رامز هروی) نیز جزو منازلی بود که مورد تفتیش قرار گرفت. در زمان تفتیش منزل خانواده هروی، علیرعم عدم حضور ساکنین در منزل، نیروهای امنیتی از زور استفاده کرده و با شکستن در وارد منزل شده و به تفتیش محل پرداخته اند. تعدادی از شهروندان در این مراجعات گسترده بازداشت شده بودند که گزارش شد پس از مدتی تمام بازداشت شدگان آزاد شدند هر چند مشخص نیست این آزادی به معنای نبود تعقیب قضایی باشد.
125 پس از دە روز از بازداشت ٩ شهروند پیرو آیین بهایی هیچ اطلاعی از سرنوشت آنها در دست نیست.
(hengaw.net)
هویت احراز شدە این ٩ شهروند بە شرح زیر می باشد؛ ١ـ امیر کدیور ٢ـ کامبیز مرادی پور ٣ـ سپیدە احراری ٤ـ امراللە اسلام ٥ـ عزت اللە شهیدی ٦ـ نعمت اللە شادابی ٧ـ پیمان قیامی ٨ـ سینو رسولی ٩ـ فروزان امینی. بە گفتە یک منبع موثق، نیروهای امنیتی علاوە بر بازداشت این ٩ شهروند اقدام بە تفتیش منازل آنها کردە است. طی روزهای گذشتە و هم زمان با مراسمات ویژە پیروان آیین بهایی بە مناسبت زادروز پیغمبرشان “بهااللە” دەها شهروند پیرو این آیین از سوی نهادهای امنیتی ایران بازداشت شدەاند.
96 ابراز نگرانی اعضای جامعه بهایی آمریکا نسبت به آزار بهاییان در ایران
(ir.voanews.com)
اعضای سرشناس و برجسته جامعه بهائی آمریکا و حامیانشان جشن چهارشنبه شب سوم آبان، میراث بهاء الله را در یک ساختمان تاریخی در میدان دوپان واشنگتن برگزار کردند. بهاء الله که دوازدهم نوامبر سال ۱۸۱۷ میلادی در ایران به دنیا آمد دیانتی را پایه گذاری کرد که به گفته رهبران بهائی اکنون در سراسر جهان بین پنج تا هفت میلیون نفر پیرو دارد. بهائیان آمریکایی جشنهای مشابهی را در گوشه و کنار این کشور برگزار کردهاند، اما میگویند هم کیشانشان در ایران قادر به برگزاری چنین مراسمی نیستند. جامعه بهائی که شمارشان در داخل ایران به تخمین دولت آمریکا نزدیک سیصد هزار نفر است، توسط دولت ایران به عنوان یک اقلیت دینی به رسمیت شناخته نمیشود. پریسا فیتز هنلی، بازیگر، که در این مراسم شرکت کرده بود درباره جامعه بهائیان داخل ایران به صدای آمریکا گفت: « آنها در حد توانائی، و حقیقتا با اعتماد به نفس و فروتنی میکوشند در جهت پایبندی به آموزههای بهاءالله، تا آنجا که برایشان امکان دارد، پیش بروند ضمن آنکه با دولتی سر و کار دارند که میخواهد جامعه آنها را از بین ببرد. این تلاش آنها دریچه های امیدواری را باز نگاه میدارد.» مجلس نمایندگان آمریکا اکنون روی لایحهای کار میکند که دولت ایران را به عنوان یک دولت بانی تعقیب و آزار اقلیت بهائی محکوم کرده و تداوم تخلف از میثاق بینالمللی حقوق بشر را در آن محکوم میکند. این جدیدترین لایحه همچنین از دولت آمریکا خواستار تحریم افرادی است که مستقیما مسئول تخلف از موازین حقوق بشر و آزار بهائیان در ایران هستند. معین افنانی که زاده ایران است قطعنامههای کنگره را بسیار مهم میداند و می گوید: میدانیم که مقامات در ایران این قطعنامهها را تعقیب میکنند و شاهد پیگیری آنها در محافل مختلف از جمله در سازمان ملل متحد هستند. آنها سعی میکنند بعضی کشورها را متقاعد سازد که از چنین قطعنامههابی پشتیبانی نکنند ، اما هدف اصلی ما آگاهسازی است زیرا دست آخر این افکار عمومی است که اهمیت دارد. بهائیان آمریکایی امیدوارند پیام آنها در جریان این جشن به استقرار صلح و آرامش و بهبود وضعیت جامعه بهایی ها در سطح جهان منجر شود.
87 ادامه بازداشت شهروندان بهایی در ایران در سال روز تولد پیامبرشان
(iranwire.com)
بنابر گزارش های رسیده به «استان وایر»، در روزهای اخیر حداقل 47 محل کسب بهاییان در شهرهای مختلف ایران پلمپ شده و 14 نفر تا کنون بازداشت شده اند. بسیاری از رهبران سیاسی و مذهبی جهان در چند روز اخیر با ارسال پیامهای تبریک به جامعه جهانی بهایی، این روز را شادباش گفته اند. اما در ایران، حجت الاسلام «حسین مختاری»، امام جمعه موقت بیرجند در خطبه های نماز جمعه از قوه قضاییه و وزارت اطلاعات برای دستگیری تعدادی از بهاییان در این شهر تشکر کرده و این اقدام دستگاه قضایی را «اقدام انقلابی» خوانده است: «این اقدام انقلابی که در هفته گذشته صورت گرفت باید ادامه داشته باشد و باید با تبلیغات بهاییت برخورد جدی صورت بگیرد.» از روز ۲۹ مهر ماه ۱۳۹۶، در حالی که بهاییان در دنیا مشغول برپایی جشن های مذهبی خود بودند، گزارش هایی از بازداشتها و پلمپ محلهای کسب بهاییان در ایران به «استان وایر» رسیده است. در غروب روز شنبه ۲۹ مهر ماه، ماموران وزارت اطلاعات به منازل دو شهروند بهایی ساکن منطقه دو تهران به نام های «غزاله باقری» و «ثمین مقصودی» رفته و آن ها را به اتهام برگزاری جشن سالروز تولد بهاالله بازداشت و به زندان اوین منتقل کرده اند. یکی از حاضرین در یکی از این جلسه ها به «استان وایر» می گوید: «جلسه بدون هیچ سر و صدا یا مزاحمتی برای همسایه ها در حال برگزاری بود. تعداد شرکتکننده ها هم مثل سایر جلسات مذهبی بهاییان در ایران، کم بود. ماموران در اوایل جلسه با حکم قضایی وارد منزل شدند و شروع به تفتیش و موبایل های شرکت کننده ها، لپ تاب، کامپیوتر و کلیه کتب و تصاویر مذهبی را ضبط کردند. سپس از هر کدام از حاضران در جلسه خواستند تعهدنامه ای را امضا کنند که در آن نوشته شده بود من...، دارای شناسنامه...، به شماره...، دارای کارت ملی شماره...، تعهد می دهم که در جلسات ضاله بهاییت شرکت نکنم و هر زمان وزارت اطلاعات احضار کرد، حاضر شوم.» وی می افزاید:«در ضمن، در ابتدای تعهد سوال شده بود از بهاییان کدام منطقه تهران هستند و چه کسی آن ها را به جشن دویستمین سالگرد بهاالله دعوت کرده است. چون این تعهدها به طور انفرادی به حاضرین داده می شد، مشخص نیست چه کسانی آن را امضا کرده اند. بعد از آن، مأموران با بازداشت خانمِ صاحبخانه، از منزل خارج شدند.» براساس گزارش دیگری، مأموران وزارت اطلاعات شامگاه پنج شنبه چهارم آبان ماه به منزل «سونیا مبینی» که جلسهای به مناسبت دویستمین سالگرد تولد بهاالله برگزار کرده بود، مراجعه کرده و او و یکی دیگر از شهروندان بهایی به نام «نگین تدریسی» را بازداشت و به زندان اوین منتقل کرده اند. یکی از بهاییان حاضر در این جلسه به «استان وایر» می گوید: «مأموران بدون زدن زنگ در، از بالای دیوار وارد محوطه شدند و زنگ واحد را زدند. صاحبخانه هم به گمان این که محوطه خصوصی است و کسی بی اجازه وارد نمیشود، درب آپارتمان را باز کرد. مأموران با دوربین داخل شدند. آن ها از همان ابتدا شروع به تفتیش منزل و عکس گرفتن از هر چیزی کردند که مربوط به آیین بهایی و جشن بود؛ حتی از کیکی که به مناسبت دویستمین سالگرد درست شده بود هم عکس گرفتند. بعد به هر کدام از حاضرین دو فرم تایپی دادند که یکی شامل اطلاعات شخصی افراد مثل نام، شماره شناسنامه، تاریخ تولد، محل سکونت و از این قبیل سؤالات بود ولی در فرم دوم که درباره جلسات دویستمین سال بود، از آن ها خواسته شده بود که تعهد دهند دیگر در جلسات "غیرقانونی" شرکت نکنند.» او اضافه می کند:«سپس مأموران از تک تک حاضرین پرسیدند از کدام منطقه هستند، چه کسی آن ها را دعوت کرده، چه فعالیتهایی در جامعه بهایی انجام میدهند و در چه جلسات بهایی دیگری شرکت میکنند؟ در خاتمه، مأموران پس از ضبط موبایلها، لپ تابها و هر چیزی که مربوط به آیین بهایی بود، در حالی که سونیا مبینی و نگین تدریسی را بازداشت کرده بودند، منزل را ترک کردند. نکته جالب این بود که چند نفر از مأموران طوری رفتار و صحبت میکردند انگار همه را از قبل کنترل میکردهاند؛ مثلا یک پسر نوجوان را به اسم کوچک صدا کردند یا به یک زوج بهایی از سفرشان گفتند. حتی همان ابتدای ورود، به یکی از زندانیان سابق بهایی که در آن جا بود، به کنایه گفتند فلانی، تو که تازه چند ماهه بیرون آمده ای، بسه بابا!» با بازداشت چهار شهروند فوق، تعداد بهاییان که به مناسبت مراسم دویستمین سالگرد بهاالله در ایران دستگیر شده اند، تا کنون به ۱۴ نفر رسیده است. گزارشها حاکی از آن هستند که هم چنان محل کسب شهروندان بهایی در معرض پلمپ قرار دارند. براساس آخرین خبر رسیده به «استان وایر»، محل کسب ۲۱ شهروند بهایی ساکن ماهشهر در روزهای ۳۰ مهر و اول آبان ماه توسط اداره اماکن استان پلمپ شده اند. وزهای شنبه و یک شنبه ۲۹ و ۳۰ مهر ماه از روزهای مذهبی بهایی است که بهاییان در تمام دنیا جهت انجام مراسم مذهبی و نیایشی، اماکن کسب خود را تعطیل میکنند. در طی این دو روز، حداقل 47 محل کسب بهاییان در شهرهای ایران پلمپ شده اند.
95 ادامه بازداشت شهروندان بهایی در سال روز تولد پیامبرشان؛ ۱۴ بازداشت و ۴۷ پلمب محل کسب
(www.hra-news.org)
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایران وایر، بسیاری از رهبران سیاسی و مذهبی جهان در چند روز اخیر با ارسال پیامهای تبریک به جامعه جهانی بهایی، این روز را شادباش گفته اند. اما در ایران، حجت الاسلام «حسین مختاری»، امام جمعه موقت بیرجند در خطبه های نماز جمعه از قوه قضاییه و وزارت اطلاعات برای دستگیری تعدادی از بهاییان در این شهر تشکر کرده و این اقدام دستگاه قضایی را «اقدام انقلابی» خوانده است: «این اقدام انقلابی که در هفته گذشته صورت گرفت باید ادامه داشته باشد و باید با تبلیغات بهاییت برخورد جدی صورت بگیرد.» از روز ۲۹ مهر ماه ۱۳۹۶، در حالی که بهاییان در دنیا مشغول برپایی جشن های مذهبی خود بودند، گزارش هایی از بازداشتها و پلمپ محلهای کسب بهاییان در ایران به «استان وایر» رسیده است. در غروب روز شنبه ۲۹ مهر ماه، ماموران وزارت اطلاعات به منازل دو شهروند بهایی ساکن منطقه دو تهران به نام های «غزاله باقری» و «ثمین مقصودی» رفته و آن ها را به اتهام برگزاری جشن سالروز تولد بهاالله بازداشت و به زندان اوین منتقل کرده اند. یکی از حاضرین در یکی از این جلسه ها به «استان وایر» می گوید: «جلسه بدون هیچ سر و صدا یا مزاحمتی برای همسایه ها در حال برگزاری بود. تعداد شرکتکننده ها هم مثل سایر جلسات مذهبی بهاییان در ایران، کم بود. ماموران در اوایل جلسه با حکم قضایی وارد منزل شدند و شروع به تفتیش و موبایل های شرکت کننده ها، لپ تاب، کامپیوتر و کلیه کتب و تصاویر مذهبی را ضبط کردند. سپس از هر کدام از حاضران در جلسه خواستند تعهدنامه ای را امضا کنند که در آن نوشته شده بود من…، دارای شناسنامه…، به شماره…، دارای کارت ملی شماره…، تعهد می دهم که در جلسات ضاله بهاییت شرکت نکنم و هر زمان وزارت اطلاعات احضار کرد، حاضر شوم.» وی می افزاید:«در ضمن، در ابتدای تعهد سوال شده بود از بهاییان کدام منطقه تهران هستند و چه کسی آن ها را به جشن دویستمین سالگرد بهاالله دعوت کرده است. چون این تعهدها به طور انفرادی به حاضرین داده می شد، مشخص نیست چه کسانی آن را امضا کرده اند. بعد از آن، مأموران با بازداشت خانمِ صاحبخانه، از منزل خارج شدند.» براساس گزارش دیگری، مأموران وزارت اطلاعات شامگاه پنج شنبه چهارم آبان ماه به منزل «سونیا مبینی» که جلسهای به مناسبت دویستمین سالگرد تولد بهاالله برگزار کرده بود، مراجعه کرده و او و یکی دیگر از شهروندان بهایی به نام «نگین تدریسی» را بازداشت و به زندان اوین منتقل کرده اند. یکی از بهاییان حاضر در این جلسه به «استان وایر» می گوید: «مأموران بدون زدن زنگ در، از بالای دیوار وارد محوطه شدند و زنگ واحد را زدند. صاحبخانه هم به گمان این که محوطه خصوصی است و کسی بی اجازه وارد نمیشود، درب آپارتمان را باز کرد. مأموران با دوربین داخل شدند. آن ها از همان ابتدا شروع به تفتیش منزل و عکس گرفتن از هر چیزی کردند که مربوط به آیین بهایی و جشن بود؛ حتی از کیکی که به مناسبت دویستمین سالگرد درست شده بود هم عکس گرفتند. بعد به هر کدام از حاضرین دو فرم تایپی دادند که یکی شامل اطلاعات شخصی افراد مثل نام، شماره شناسنامه، تاریخ تولد، محل سکونت و از این قبیل سؤالات بود ولی در فرم دوم که درباره جلسات دویستمین سال بود، از آن ها خواسته شده بود که تعهد دهند دیگر در جلسات “غیرقانونی” شرکت نکنند.» او اضافه می کند:«سپس مأموران از تک تک حاضرین پرسیدند از کدام منطقه هستند، چه کسی آن ها را دعوت کرده، چه فعالیتهایی در جامعه بهایی انجام میدهند و در چه جلسات بهایی دیگری شرکت میکنند؟ در خاتمه، مأموران پس از ضبط موبایلها، لپ تابها و هر چیزی که مربوط به آیین بهایی بود، در حالی که سونیا مبینی و نگین تدریسی را بازداشت کرده بودند، منزل را ترک کردند. نکته جالب این بود که چند نفر از مأموران طوری رفتار و صحبت میکردند انگار همه را از قبل کنترل میکردهاند؛ مثلا یک پسر نوجوان را به اسم کوچک صدا کردند یا به یک زوج بهایی از سفرشان گفتند. حتی همان ابتدای ورود، به یکی از زندانیان سابق بهایی که در آن جا بود، به کنایه گفتند فلانی، تو که تازه چند ماهه بیرون آمده ای، بسه بابا!» با بازداشت چهار شهروند فوق، تعداد بهاییان که به مناسبت مراسم دویستمین سالگرد بهاالله در ایران دستگیر شده اند، تا کنون به ۱۴ نفر رسیده است. گزارشها حاکی از آن هستند که هم چنان محل کسب شهروندان بهایی در معرض پلمپ قرار دارند. براساس آخرین خبر رسیده به «استان وایر»، محل کسب ۲۱ شهروند بهایی ساکن ماهشهر در روزهای ۳۰ مهر و اول آبان ماه توسط اداره اماکن استان پلمپ شده اند. روزهای شنبه و یک شنبه ۲۹ و ۳۰ مهر ماه از روزهای مذهبی بهایی است که بهاییان در تمام دنیا جهت انجام مراسم مذهبی و نیایشی، اماکن کسب خود را تعطیل میکنند. در طی این دو روز، حداقل ۴۷ محل کسب بهاییان در شهرهای ایران پلمپ شده اند.
85 بهاییان جهان، 200 سالگی پیامبر دیانت بهایی را جشن میگیرند
(www.iranshahrnewsagency.com)
این جشنها در گوشه و کنار جهان از اقیانوسیه و استرالیا گرفته تا هند و آفریقا و اروپا و همچنین در شهرهای گوناگون آمریکا از سوی شهروندان باورمند به آیین بهایی برپا شده و شرکت عموم مردم، فارغ از آیین و مذهب و تیره و نژادشان در آن آزاد است. در ایران نیز بسیاری از خانوادههای بهایی ساکن در آن کشور، خصوصا بهاییان ساکن در تهران که شهر مولود حضرت بهاالله است نیز علیالرغم فشارهای گسترده سیاسی و اجتماعی تحمیلی به ایشان از سوی حکومت، آماده اعاده نیایش به درگاه حق و قرائت مناجات برای این موعد خاص هستند و بخش بزرگی از 300هزار بهایی ساکن در موطن پیامبر آیین بهاییت خود را آماده مشارکت در جشنهای کوچکی میکنند که در خانههای احبا برپا خواهد شد. در ایالت متحده نیز در شهرهای گوناگون از جمله شیکاگو و سانفرانسیکو نیز مراسم متعددی برای گرامیداشت دویستمین سالگرد ولادت حضرت بهاالله تدارک دیده شدهاست. در لسآنجلس نیز که دهها هزار شهروند بهایی در آن سکونت دارند، دانشگاه UCLA میزبان برپایی مراسم ویژهای به همین مناسبت است. در این مراسم که از ساعت 4 بعد از ظهر روز 22یکشنبه اکتبر به وقت غرب ایالات متحده در سالن ROYCE HALL این دانشگاه برگزار خواهد شد، مجموعه برنامههای متنوعی برای گرامیداشت دویستمین سالگرد زادروز حضرت بهالله تدارک دیده شده است. بیت العدل اعظم تشکیلات مدیرا جامعه بهایی نیز طی پیامی ویژه خطاب به بهاییان ساکن ایران نوشته است: «میلیونها نفر در بیش از دویست و چهل کشور، جزیره و سرزمینِ مستقلّ در بارۀ پیامدهای تولّد حضرت بهاءالله، فرزند برجستۀ کشور مقدّس ایران، به تأمّل و تعمّق پرداختهاند. هر ایرانی بصیر و روشنضمیری به ابعاد بیسابقۀ این بزرگداشت که تاکنون برای هیچ شخصیّت ایرانی دیگر برگزار نگردیده با سربلندی و افتخار خواهد نگریست. وسعت تنوّع قومی و نژادی این مردم آنچنان است که تحقّق وحدت نوع بشر را که هدف غایی آن حضرت میباشد بشارت میدهد.» در فرازی دیگر از این پیام آمده است: «مورّخین منصف البتّه آگاهند که چرا شخصیّتی بزرگوار از خاندان نوری از اهالی مازندران، متولّد طهران و از نوادگان پادشاهان ایران باستان، با وجود تعلّق خاصّ به آن مرز و بوم مجبور به ترک وطن خویش گردید. چهل سال زندگی در تبعید ذرّهای از تعلّق حضرتش به آن آب و خاک نکاست. با لطف و عنایت مخصوص نسبت به هموطنان خویش به تأسیس جامعهای متّحد، پویا و مترقّی مرکّب از مردمانی با پیشینههای قومی و مذهبی متفاوت در آن مملکت پرداخت.» بیت العدل اعظم در ادامه آورده است: «توفیقات درخشان نیاکان روحانی شما آنچنان بود که حال در سراسر عالم مردم از نورانیّت تعالیم الهی بهرهمند میشوند. قدم اوّل در این راستا تأکید شدید بر اخلاق و رفتار پسندیده است. در نظر آن حضرت اخلاقیّات و روحانیّات شالودهای است محکم برای هر جامعۀ پیشرو و اساسی است مستحکم برای حفظ و تعادل نظم اجتماعی و پیشبرد رفاه و ترقّی همگانی. تعالیم بهائی به عنوان مثال این مفهوم را روشن مینماید که صداقت و امانت موجب افزایش توانایی جمعی، گسترش صنعت و اقتصاد و پیشبرد دیگر مشروعات مفید و سازنده است. هیچ ملّتی بدون تهذیب اخلاق رستگاری نیابد ولی اگر اخلاقیّات حکمفرما باشد پیشرفت در جمیع مراتب قطعی است زیرا افکار روشن گردد، روابط فردی و جمعی تحکیم یابد، شجاعت اخلاقی تثبیت شود، علوم و فنون و خردگرایی ترویج گردد، تجارت توسعه پذیرد، رفاه مادّی و معنوی و آزادی و احترام همگان محور سیاست و ادارۀ امور قرار گیرد و در نتیجه ملّت خلق جدید شود. ملاحظه فرمایید که امروز در سراسر جهان چه بسیار احزاب مختلف که مدّعی پیشگامی در بهبود اجتماع هستند ولی به علّت عدم تمسّک به صداقت و امانت، در واقع تیشه بر ریشۀ حیات اجتماع خود میزنند و عملکردشان مصداق این آیۀ قرآن کریم است که میفرماید «یخربون بیوتهم بأیدیهم.»» پیام بیت العدل اعظم عصارۀ تعالیم دیگر حضرت بهاءالله یگانگی نوع انسان، طرح و مسیر تحقّق آن، مفهومی جدید از دینِ الهی متناسب با دوران بلوغ جمعی نوع بشر، و پایهگذاریِ تمهیدات لازم برای رفاه عالم بر اساس اتّحاد، عدالت و صلح معرفی کرده و میگوید: «آثار مبارکه این نکتۀ مهم را تأکید مینماید که ثمرۀ دین باید ترویج وحدت و همبستگی باشد و اگر دین موجب نزاع شود البتّه عدم آن بهتر است. بدون شک مذاکرات شما با دوستان، همکاران و همسایگان در این ایّام فرخنده یادآور این مطلب خواهد بود که چطور آرمانهای والای امروزِ همۀ مردم ایران انعکاسی است از همان اهداف عالیهای که همواره انگیزۀ اصلی زندگی شما و نیاکان روحانی شما بوده و هست. تاریخ گواه است که مشکلات عمدهای که مردم آن سرزمین از زمان ظهور حضرت باب و حضرت بهاءالله تا به حال با آن رو به رو بودهاند مسائلی از قبیل تفاوتهای قومی، اختلافات مذهبی، انحطاط اجتماع، و چالشهای مربوط به برخورد تجدّد و سنّتگرایی میباشد. گروه بیشماری از مردم دنیا در تعالیم حضرت بهاءالله درمانی برای دردهای امروزی نوع بشر میبینند و امید و سرور حاصله از کوشش در جهت اجرای این تعالیم است که مشوّق آنان برای برگزاری این جشنها میباشد. تصوّر فرمایید که اگر ایرانیان عزیز حتّی بدون در نظر گرفتن مسئلۀ دین و صرفاً به خاطر سعادتِ پایدار کشور خود به موجب تعالیم حضرت بهاءالله عمل نمایند از چه زیانهایی جلوگیری خواهد شد، چه پیشرفتهایی حاصل خواهد گردید، چه آسایشی دست خواهد داد، چه رفاهی برای همگان تأمین خواهد گشت و چگونه سربلندی ایران که وعدۀ حتمی آن در آثار بهائی به کرّات ذکر شده تحقّق خواهد پذیرفت.» در آخرین فراز این پیام آمده است: «بیایید تا در بحبوحۀ این جشن جهانشمول، آن خوابی را که پدر بزرگوار جمال مبارک در ایّام طفولیّتِ آن حضرت دیدند به یاد آوریم و دست شکرانه به درگاه ایزد متعال بلند نماییم که الحمد لله شواهد آشکار این واقعیّت را به چشم ظاهری مشاهده مینماییم که نهایتاً هیچ نیرویی در این عالم نمیتواند مانع مشیّت الهی گردد.» خبرگزاری ایرانشهر نیز به نوبه خود این ایام مبارکه را به همه هموطنان بهایی در چهارگوشه عالم تبریک میگوید.
106 سرکوب بهائیان یمن؛ پروندهای دیگر با مدیریت رژیم تهران
(kayhan.london)
بهائیهای یمن اکنون نه تنها نمیتوانند مانند همه انسانها مراسم تولد پیامبرشان را آزادانه جشن بگیرند، بلکه به دلیل بهائی بودن مورد غضب فرقهگرایان واپسگرای حوثی نیز واقع شدهاند که با کمکهای مالی و تسلیحاتی رژیم تهران و از طریق کودتای مسلحانه صنعا را اشغال کردهاند. طبق منابع موثق یمنی، حوثیهای وابسته به تهران مرتجعترین قشر ازمیان مردم این کشور هستند به همین دلیل آنها تنها گروهی بودند که آموزههای ارتجاعی و تحجر فکری و قرون وسطایی آخوندهای قم را خیلی خوب هضم کرده و با کمک مالی و تسلیحاتی آنها بر صنعا مسلط شدند. این گروه فرقهگرا با گرفتن قدرت در صنعا بهائیان را بیشتر از همه یمنیهای دیگر مورد ظلم و ستم قرار دادند. گناه بهائیان از دیده این قوم واپسگرا تنها بهائی بودن است وگرنه هیچ توجیه دیگری ندارد چرا که بهائیها نه تنها در سیاست دخالت نمیکنند، بلکه جزو باسوادترین قشرها در جامعه یمن و بقیه کشورهای عربی به شمار میروند و در توسعه کشورهای خود نقش بسیار سازندهای ایفا میکنند. خاستگاه بهائیت، ایران است و مانند همه ادیانی که در قلمرو این سرزمین ظهور کردهاند سرشار از آموزههای صلحجویانه برای همه انسانهاست. در آموزههای بهاءالله، انسانها به صلحطلبی، راستگویی، صداقت بی ریایی و تلاش برای شناخت خدای خالق دعوت میشوند. احترام به دیگر ادیان در آئین بهائیت جایگاه ویژهای دارد تا جایی که در برخی از گفتههای بهاءالله به مضامینی از آئینهای اسلام و مسیحیت اشاره میشود و از آنها به نیکی یاد میکند. شایسته است ایرانیان که همواره نسبت به پشتوانه تمدنی- فرهنگی خود افتخار کردهاند، این سوال را مطرح کنند که چرا بهائیان که آئین آنها مملو از آموزههای تمدن ایرانی است اینگونه در ایران مورد تبعیض و ظلم و ستم قرار میگیرند. تبعیضهای فاحش علیه بهائیان در سایه حکومت جمهوری اسلامی کم بود، حالا از مرزهای ایران هم فراتر رفته و به وسیله دست نشاندگان رژیم در یمن نیز اعمال میشود. شبهنظامیان حوثی روز یکشنبه ۲۲ اکتبر با یورش وحشیانه به منزل ولید عیاش، یکی از رهبران بهائیان در صنعا، برادر وی، اکرم عیاش را بازداشت کرده و به جای نامعلومی منتقل کردند. به گزارش روزنامه البیان به نقل از منابع موثق بهائیان در صنعا، شبهنظامیان حوثی با افراد مسلح با چهار خودروی زرهی به خانه ولید عیاش رهبر بهائیان که از چهار ماه پیش توسط این گروه بازداشت شده حمله کردند و برادر وی را با خود بردهاند. به گفته منابع بهائی، شبهنظامیان سرکوبگر حوثی برای بازداشت مازن ولید فرزند ولید عیاش نیز به خانهی وی هجوم بردند اما چون او را نیافتند برادرش ولید را بازداشت کردند. همین منابع تأیید کردهاند که افراد مسلح یکی از خودروهای زرهی در قفل شده خانهی رهبر بهائیان را به رگبار بسته و آن را شکستند و سپس آنچه آنجا پیدا کردند را به غارت بردهاند . در همین حال سازمان «یمنیهای مدافع حقوق بهائیان» که یک سازمان غیردولتی است، در یک اطلاعیه مطبوعاتی اعلام کرد، نقض حقوق شهروندان بهائی که همواره رفتار و کردارشان مسالمتآمیز بوده و هیچگونه دخالتی در سیاست نمیکنند، نشانهای روشن از وابستگی فکری و فرقهای تصمیمگیرندگان صنعا به سردمدارانشان در تهران و قم است. عملکرد وحشیانه و غیرانسانی حوثیها با بهائیان در یمن بیانگر آن است که مدیریت پروندههای بسیار زیادی از جمله بهائیان در یمن توسط رژیم ایران صورت میگیرد. در بیانیه سازمان «یمنیهای مدافع حقوق بهائیان» همچنین آمده است: «از زمان قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و اشاره مستقیم این نهاد بینالمللی به نقض آشکار حقوق بهائیان و آزار و اذیت آنها توسط کودتاگران حوثی در صنعا، این گروه فرقهگرا بهائیان را بیشتر مورد فشار قرار داده و تعداد زیادی از آنها را بازداشت کرده و به جاهای نامعلومی برده و بدون رعایت سادهترین اصول و قوانین حقوق بشری آنها را از حقوق قانونیشان به عنوان شهروندانی یمنی محروم کردهاند. گفتنی است که سازمان ملل متحد در اواخر سپتامبر سال گذشته، پیشنویس قطعنامهای را که مصر از سوی «گروه کشورهای عربی» عضو شورای حقوق بشر با حمایت همه اعضای این شورا، به سازمان ملل ارائه داده بود، به اتفاق آرا در این شورا تصویب کرد. این قطعنامه خواستار آزادی همه زندانیان و بازداشتشدگان بهایی در یمن شده است. پیشتر احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد آزادی مذاهب، طی گزارش مفصلی گفته بود که آزار و شکنجه و ستمی که رژیم جمهوری اسلامی علیه بهائیان در ایران اعمال میکند به الگویی برای حوثیها جهت آزار و اذیت بهائیان در صنعا پایتخت یمن تبدیل شده است. منابع نزدیک به حوثیها در یمن میگویند شبهنظامیان حوثی در ماه اوت سال گذشته ۶۵ بهایی از جمله شش کودک را ربودهاند. از این تعداد وضعیت ۲۰ نفر هنوز نامشخص است و حوثیها هیچگونه اطلاعاتی در باره آنها به نزدیکانشان ارائه نمیدهند. بر اساس برخی برآوردها جمعیت بهائیان در یمن بیش از ۲۰۰۰ نفر تخمین زده شده که این تعداد در استانهای مختلف یمن زندگی میکنند. ناجی علی، یکی از خبرنگاران یمنی مستقر در امارات در پاسخ به پرسش کیهان لندن که چرا آزار و اذیت و سرکوب بهائیها در یمن شدت گرفته و این سرکوب از چه زمان آغاز شده، گفت: «شهروندان بهائی یمن تا قبل از باز شدن پای فرقهگران حوثی به شهر قم و یادگیری آموزههای مذهبی در ایران به ویژه در قم و مشهد، از هر گونه آزار و اذیت و تعرض مصون و در امان بودند و به عنوان بخشی از موزائیک متنوع دینی– مذهبی این کشور در صلح و صفا زندگی میکردند به ویژه که یمن مانند بسیاری از کشورهای خاورمیانه همچون ایران، عراق و مصر پیروان ادیان و مذاهب مختلفی دارد و در طول تاریخ پیروان یهودیت، مسیحیت، بهائیت و اسلام با تنوع مذاهب شیعه زیدی، اسماعیلی و سنی در کنار هم و در صلح زندگی میکردند اما به محض باز شدن پای گروه تروریستی حوثیها به قم این گروه تحت تاثیر آموزههای ضد بهائیت در قم و تهران واقع شده و فرهنگ دیگرستیزی را در یمن نه تنها علیه بهائیان بلکه علیه یهودیان و دیگر پیروان دینی و مذهبی یمن ترویج دادهاند. حوثیها با پیروی از آموزههای ضد بهائیت برخی رهبران مذهبی در ایران حتی قبل از اینکه به صنعا حمله کنند و با کودتا حکومت قانونی را از پایتخت به عدن متواری کنند و به کمک حکومت ایران وعبدالله صالح دیکتاتور مخلوع یمن پایتخت را به دست بگیرند، آزار و اذیت بهائیان را آغاز کرده بودند». ناجی علی در ادامه افزود: «رویکرد حوثیها در سرکوب بهائیان با مدیریت مستقیم ایران صورت میگیرد و دقیقا حوثیها در سرکوب و ترور همان نقشی را در در یمن ایفا میکنند که حزبالله لبنان در ترور وقتل مخالفان خود و ایران در لبنان ایفا کرده است با این تفاوت که بهائیان در یمن اصلا در سیاست دخالت نمیکنند. حوثی حتی شعارهای خود را که بر پلاکاردهایشان نوشته شده از رژیم ایران میگیرند؛ همان شعارهایی که جمهوری اسلامی به بسیجیان افسارگسیخته خود یاد میدهد. یعنی شعارهایی که پیام مرگ بر دیگران دارد و نفرتپراکنی و دشمنی با مخالفان ولایت فقیه را تبلیغ میکنند. شعارهایی از قبیل: مرگ بر آمریکا، مرگ بر یهودیت، مرگ بر مسیحیت وغیره… عملکرد حوثیها با بهائیها بر خلاف همه قطعنامههای صادره از سوی سازمان ملل متحد که خواستار آزادی زندانیان و بازداشتشدگان بهائی شده، صورت میگیرد». این خبرنگار یمنی در ادامهی گفتگو با کیهان لندن گفت: «ما حتی در زمان علی عبدالله صالح، با اینکه دیکتاتور بود، اما چیزی به عنوان تبعض مذهبی یا دینی نداشتیم. میدانید که ما شهروندان یهودی زیادی داریم که اینها میهمانان ناخوانده نیستند بلکه حتی قبل از اسلام در یمن بودند و هنوز هم هستند اما وقتی شعار رسمی حوثیها مرگ بر یهودیت باشد سرنوشت این شهروندان چه خواهد شد؟ به نظر من رژیم ایران مانند یک غده سرطانی است که اگر از بین نرود در تمام پیکر خاورمیانه سرایت خواهد کرد و ما شاهد جنگهای خانمانسوز فرقهای در تمام کشورهای اسلامی خواهیم بود. مشاهده کنید عملکرد فرقهای ایران در سوریه یک میلیون کشته و ۹ میلیون آواره در پی داشت؛ در عراق کشور را کاملا ویران کرد. در لبنان وضعیت به دولت در دولت تبدیل شده یعنی دولت حسن نصرالله و شبهنظامیان او که مورد حمایت ایرانند و دولت قانونی لبنان؛ ایران خیلی تلاش کرد که در یمن هم نسخه حزبالله را ایجاد کند و حوثیها را انصارالله نامید اما موفق نشد و ائتلاف عربی به رهبری سعودی طرح آخوندها و نوچههای حوثی را ناکام کرد. اکنون انها در صنعا در انزوای منطقهای و بینالمللی و در محاصره هوایی و دریایی بسر میبرند.»
83 دهها بازداشت، احضار و پلمب محل کسب شهروندان بهایی در سراسر کشور
(www.hra-news.org)
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایران وایر، بسیاری از رهبران سیاسی و مذهبی جهان از جمله جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، ترزا می نخست وزیر بریتانیا، نخست وزیر تایلند، رئیس جمهور اتریش، نخست وزیر استرالیا، دالایی لاما و رئیس مجلس بومیان کانادا، پیامهای تبریکی را به جامعه جهانی بهائی ارسال کردند. اما در ایران، شدت فشار و اذیت شهروندان بهائی در این دو روز به طور محسوس، افزایش پیدا کرد. گزارش زیر، نمایی است از آزار و اذیت شهروندان بهائی در روزها شنبه و یکشنبه ۲۹ و ۳۰ مهر ماه سال جاری. اولین گزارش ها از برخورد با شهروندان بهائی از تهران بود که طبق اظهارات یک شاهد عینی، مأموران امنیتی حدود ساعت ۸ بعد از ظهر روز پنجشنبه ۲۷ مهر ماه به یکی از جلسات مذهبی بهائیان که به مناسبت دویستمین سالگرد تولد بهاءالله در منزل خانواده وحدتی برگزار بود، مراجعه کرده و پس از بهم زدن جلسه و ثبت اسامی و مشخصات حاضرین، پریسا صادقی (وحدتی)، صاحب خانه را هم بازداشت کردند. او به زندان اوین منتقل شده است. رویداد دیگر در بیرجند رخ داد. یک شهروند بهائی ساکن بیرجند به ایران وایر گفت: «روز شنبه ۲۹ مهر ماه، بهائیان بیرجند مانند سایر بهائیان دنیا قراربود تا جشن سالگرد تولد بهاءالله، بنیانگذار آیین بهائی را برگزار کنند که به دلیل محدودیتی که بهائیان در اجرای مراسم مذهبی در ایران دارند، بنا بود این برنامهها به شکل کاملا” خصوصی در منازل مختلف با تعداد کمی از بهائیان برگزار شود. صبح روز شنبه ۲۹ مهر ماه، حوالی ساعت ۷ صبح، مأموران اداره اطلاعات خراسان جنوبی با دردست داشتن حکم قضائی به منازل ده نفر از بهائیان شهر، مراجعه و پس از یک ساعت تفتیش کامل محل، کتب و تصاویر مذهبی همچنین کامپیوتر، لپ تابها و موبایلهای همهی ساکنین منزل را ضبط و توقیف کردند. مأموران قبل از خروج از منازل، نه نفر از بهائیان را هم بازداشت و به اداره اطلاعات بیرجند منتقل کردند. اسامی بهائیان بازداشتشده عبارتست از: «شیدا عابدی، بیژن احمدی، بهمن صالحی، فیروز احمدی، ساغر محمدی، سیمین محمدی، مریم مختاری، خلیل ملاکی و سهراب ملاکی.» در تبریز هم وضع چنین بود. یک شهروند بهائی از تبریز به ایران وایر اظهار داشت: «در تاریخ ۲۹ مهر ماه، بهائیان تبریز به مناسبت دویستمین سالروز تولد بهاءالله جشنهای کوچک خانوادگی ترتیب داده بودند که مأمورین اداره اطلاعات شهر حوالی ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر به منازل سه تن از شهروندان بهائی به نامهای ناهید میثاقی، بهجت صابری و تورج میثاقی مراجعه و پس از بر همزدن جلسات، از چهرهی تک تک حاضرین فیلمبرداری کردند و اسامی و شماره تلفنهای ایشان را هم گرفتند. مأموران بعد از بازرسی منازل، بعضی کتب، جزوات، لپ تاب، کامپیوتر و تلفن همراه میزبان را با تنظیم صورت جلسهای ضبط کردند و سپس خارج شدند. همچنین به تعدادی از حاضرین احضاریهای ارائه دادند با این مضمون که پنج روز پس از تاریخ صدور احضاریه با ایشان جهت ملاقات تماس گرفته خواهد شد.» بر اساس این گزارش، اسامی و مشخصات کامل احضارشدگان از قبل در برگههای احضاریه تایپ و آماده شده بود؛ بیش از ۱۵ نفر برگهِی احضاریه دریافت کرده اند. متعاقب این اقدام، در روز یکشنبه مأموران به منازل دو بهائی دیگر به نامهای ایرج نوردل و شبنم عیسی خانی که در جلسات روز شنبه غایب بودند، مراجعه کرده و پس از تفتیش منازل و ضبط کتابهای مذهبی و لپ تاب و تلفن همراه، احضاریهای با مضمون فوق، به ایشان داده شد.» همچنین طبق اظهارات یک شهروند بهائی دیگر از شهر کرمان در طی روزهای پنجشنبه و جمعه، ۲۷ و ۲۸ مهر ماه مأموران وزارت اطلاعات به منازل هشت شهروند بهائی ساکن کرمان مراجعه کرده و پس از تفتیش منازل وضبط کتب مربوط به آیین بهائی، به افراد مذکور، شفاهی ابلاغ کردهاند که از شهر خارج نشوند، چون قرار است احضار شوند همچنین اخطار دادهاند که بهائیان اجازه تشکیل هیچ جلسهای را در روزهای شنبه و یکشنبه ندارند و در صورت تشکیل جلسهی مذهبی، منزلی را که در آنجا، جلسه تشکیل شده، پلمب خواهد شد. در اقدام دیگری، محل کسب ۱۶ شهروند بهائی در شهرهای شیراز و مرودشت فارس پلمپ شد. در همین رابطه یک شهروند بهائی به ایران وایر گفت: «چند روز قبل از روز شنبه ۲۹ مهر از طرف اتاق بازرگانی، به طور شفاهی به دو نفر از کسبه بهائی شیراز ابلاغ شد که محل کسبشان را در روزهای شنبه و یکشنبه تعطیل نکنند درغیر این صورت، محل کسب ایشان پلمپ خواهد شد و از آنها خواسته شده بود که این پیام را به سایر کسبه بهائی هم برسانند که این دو نفر نپذیرفتند.» بهائیان شیراز مانند بهائیان همهی دنیا این روز را تعطیل کردند ولی از بعد از ظهر همان روز تا ظهر یکشنبه، محل کسب دوازده شهروند بهائی توسط اداره نظارت بر اماکن و اتاق اصناف با برچسب عدم داشتن پروانه کسب، پلمپ شدند در حالی که این مغازهها سالها است که در شیراز فعال بوده و همگی دارای پروانه کسب بودند. همچنین در روز یکشنبه، چهار محل کسب بهائیان مرودشت که تنها محلهای کسب بهائیان در این شهر بود، توسط اداره اماکن استان، پلمپ شد. طبق آخرین اخبار رسیده، محل کسب حداقل ۱۲ شهروند بهائی در شهرهای گرگان و گنبد کاووس در طی روزهای شنبه و یکشنبه گذشته، توسط اداره اماکن استان گلستان، پلمپ و تعطیل شدهاند.
90 بازداشت و انتقال به اوین؛ گزارشی از آخرین وضعیت افشین حیرتیان
(www.hra-news.org)
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ماموران امنیتی روز ۲۸ مهرماه سال جاری با مراجعه به منزل افشین حیرتیان او را بازداشت کردند. نیروهای مراجعه کننده پس از بازداشت این فعال حقوق کودک، اقدام به تفتیش منزل و ضبط لوازم الکترونیکی و شخصی او کردند. گزارش شده است نیروهای بازداشت کننده آقای حیرتیان هیچگونه برگه ای مبنی بر دستور قضایی بازداشت به وی نشان ندادند. یک منبع مطلع نزدیک به افشین حیرتیان ضمن تایید این گزارش در گفتگو با هرانا افزود ” معلوم نیست چه ارگانی او را بازداشت کرده اما اطلاع داریم که به زندان اوین منتقل شده است.” افشین حیرتیان، فعال حقوق کودک، در سال ۹۴ با پایان محکومیت چهار ساله، از زندان رجایی شهر کرج آزاد شده بود. آقای حیرتیان در ۲۹ مرداد ماه سال ۱۳۹۰، بازداشت شده بود و با قطعی شدن حکم چهار سال حبس تعزیری به اتهام تشویش اذهان عمومی و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد. این شهروند بهایی، پیشتر نیز در سیزدهم خرداد ۱۳۸۹، به دلیل فعالیت های مسالمت آمیز در راستای حقوق کودکان، بازداشت و پس از حدود دو ماه بازجویی و فشار به قید وثیقه از زندان آزاد شده بود.
96 حمله به بهائیان یمن و ایران در ایام جشنهای دویستمین سالگرد تولد حضرت بهاءالله
(news.persian-bahai.org)
این حمله به منزل خانوادگی ولید عیاش، رهبر برجستۀ قبیله صورت گرفت. وی از ماه آوریل ربوده شده و تاکنون اطلاعی از او در دست نیست. گزارشها حاکی از آن است که مهاجمین با چهار ماشین و یک خودروی زرهدار که از آن برای شکستن در عقب خانه استفاده شد به خانه یورش بردند. آنها برادر آقای عیاش، اکرم عیاش را دستگیر کردند. خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد گفت: «اکنون دربارۀ نقش ایران در آزار بهائیان یمن، بهخصوص در صنعا که تحت کنترل نیروهای شبهنظامی ایران است، اتفاقنظر قاطعی وجود دارد.» آزار و اذیت بهائیان، در ماه اوت ۲۰۱۶ هنگامی به اوج خود رسید که نیروهای شبهنظامی ۶۵ شرکتکننده در یک فعالیت آموزشی بهائی، ازجمله شش کودک را دستگیر کردند. تقریباً نیمی از دستگیرشدگان بهائی بودند. بار دیگر در ماه آوریل امسال، حکم دستگیری ۲۹ بهائی صادر شد که بسیاری از آنها از اعضای برجستۀ جامعۀ بهائی بودند که در ادارۀ امور جامعه در سطح ملی نقش داشتند. در حال حاضر هشت بهائی در بازداشت به سر میبرند و از محل نگهداری برخی از آنها اطلاعی در دست نیست. دستگیری بهائیان در یمن با بازخواستهای بینالمللی مواجه شده است و در سپتامبر امسال منجر به صدور قطعنامهای از طرف سازمان ملل متحد شد که توسط مصر از جانب گروه عرب معرفی و توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد تصویب شد. این قطعنامه خواستار آزادی سریع تمامی بهائیان بازداشتی است. چند ماه قبل، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در مورد آزادی دین یا عقیده، آقای احمد شهید، اظهار داشت که الگوی آزار بهائیان یمن به طرز عجیبی مشابه الگوی آزار و اذیت بهائیان در ایران است. جامعۀ بهائی ایران نیز در دوران دویستمین سالگرد تولد حضرت بهاءالله آماج حمله قرارگرفته است. بین روزهای ۱۸ و ۲۱ اکتبر، حدود ۱۹ نفر در کرمانشاه، تهران و بیرجند دستگیر شدند و خانههای حدود ۲۵ بهائی مورد یورش قرار گرفت. در شیراز، مرودشت، گرگان و گنبد ۲۶ مغازه که صاحبانشان به دلیل تعطیلی مذهبی در روز ۲۱ اکتبر محل کار خود را تعطیل کرده بودند پلمپ شدند. خانم دوگال گفت: «همزمانی این اتفاقات با جشنهای شاد و روحبخش بیشماری که جوامع بهائی در سراسر عالم برگزار کردند، بسیار قابلتوجه است. این تقابل، عزم بیرحمانۀ برخی از مسئولین ایران در تداوم آزار و اذیت بهائیان ایران و زیر پا گذاشتن حقوق اولیۀ انسانی آنان را هم در ایران و هم در خارج از مرزهای این کشور نشان میدهد.»
78 غروب آفتاب در هاوایی: پایان دورهای شگفتآور از جشنهائی عالمگیر
(news.persian-bahai.org)
در ۷۲ ساعت گذشته، بخش وسیعی از عالم بشریت با تنوعی بیسابقه، در واقع در هر نقطه از جهان، با اقداماتی متنوع و مختلف تولد حضرت بهاءالله را جشن گرفتند. افراد بیشماری با الهام از جشنهای دویستمین سال تولد حضرت بهاءالله، تحت تأثیر زندگی و آثار ایشان قرار گرفتند. یکی از بیش از ۲۷۰۰۰ بازدیدکنندۀ نمایشگاهی دربارۀ زندگی حضرت بهاءالله در فرانکفورت گفت: «من و همسرم درست قبل از بازدید از نمایشگاه دربارۀ این صحبت میکردیم که زندگی چقدر بیهدف است؛ اما پس از بازدید از این نمایشگاه هدف زندگیمان را یافتیم.» در سورینام، معاون رئیسجمهور، آشوین آدین (Ashwin Adhin)، در ضیافتی که در مرکز بهائی ملی این کشور برگزار شد حضور یافت. او پس از برنامۀ کوتاهی که شامل دعا، فیلمی دربارۀ تاریخ آئین بهائی در سورینام و یک نطق بود تصمیم گرفت برنامههای بعدی خود را لغو کند تا بتواند با بهائیان دربارۀ فعالیتهای جامعهسازی در این کشور جوان صحبت کند. در همان روز، جامعۀ بهائی کانادا پیامی عمومی به نشانۀ ابراز حسن نیت از آقای جاستین ترودو (Justin Trudeau) نخستوزیر این کشور دریافت کرد که یک نمونه از طیف وسیع پیامهایی از این قبیل بود که در روزهای اخیر از مسئولین دریافت شده است. بسیاری از جشنها در سراسر جهان فیلم «نوری برای عالم» را نمایش دادند. این فلیم داستان زندگی حضرت بهاءالله و تأثیر تعالیم ایشان را روایت میکند. یکی از شرکتکنندگان در جلسهای در شرق آسیا گفت: «پس از تماشای این فیلم همه به راحتی از حضرت بهاءالله سخن میگفتند... گویی ایشان را سالها بود میشناختند و ایشان شخصیت آشنایی برایشان بود.» یکی از حاضران در یک جشن ملی در مادرید گفت: «پیام حضرت بهاءالله دقیقاً همان چیزی است که بشریت نیاز دارد. این اصول تنها پیامی زیبا نیستند بلکه برای پیشرفت نوع بشر ضروری و لازمند.»
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
